الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى : «أ وَ مَنْ كانَ مَيْتا فأحْيَيْناهُ و جَعَلْنا لَهُ نُورا يَمْشِى بِهِ فِى النَّاسِ كَمَن مَّثَلُهُ فِى الظُّـلُمَـاتِ لَيْسَ بِخَارِجٍ مِّنْهَا»
ـ : «مَيْت» لا يَعرفُ شَيْئا ، و«نُورا···» : إماما يُؤْتَمُّ بهِ .
امام باقر عليه السلام ـ در تفسير آيه «آيا كسى كه مرده بود و او را زنده گردانيديم و براى او نورى قرار داديم تا در پرتو آن در ميان مردم راه برود ، به كسى مى ماند كه در تاريكى هاست و از آن خارج نمى شود؟» ـ فرمود : «مرده» كسى است كه چيزى نمى داند و «نور» پيشوايى است كه به او اقتدا مى شود.