حديث و آيات: گاه حجّت در بيم و گمنامى به سر مى برد
عنه عليه السلام :اللّهُمَّ لا بُدَّ لَكَ مِنْ حُجَجٍ في أرضِكَ ، حُجَّةٍ بَعْدَ حُجَّةٍ ··· لئلاّ يَتَفَرَّقَ أتباعُ أَوليائِكَ ، ظاهرٍ غيرِ مُطاعٍ ، أو مُكْتَتِمٍ خائفٍ يَتَرقَّبُ ، إنْ غابَ عَنِ النّاسِ شَخْصُهُمْ في حالِ هُدْنَتِهِمْ في دَوْلَةِ الباطِلِ فَلَنْ يَغِيبَ عَنْهُم مَبْثُوثُ عِلْمِهِمْ و آدابِهِمْ .
امام على عليه السلام :بار خدايا! تو را ناگزير در زمين خود حجّتهايى بايد، حجّتى از پى حجّتى ··· تا پيروان اولياى تو پراكنده نشوند. چه آن حجّت ظاهر باشد ولى نافرمانروا، يا مخفى و بيمناك و در انتظار. اگر به روزگار تسلّط باطل، آنان در سكوت به سر برند و از ديده مردم پنهان باشند، اما هرگز پرتوِ دانش و تربيتِ ايشان از مردم پوشيده نمى ماند.