حديث و آيات:
نياز به حجّت (رهبر الهى)
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنّا لَمّا أثْبَتْنا أنَّ لنا خالِقا صانِعا مُتَعالِيا عنّا و عَنْ جميعِ ما خَلَقَ ··· ثُمَّ ثَبَتَ ذلِكَ في كُلِّ دَهْرٍ و زمانٍ ممّا أتَتْ بهِ الرُّسُلُ و الأنبياءُ مِنَ الدّلائلِ و البَراهينِ ، لِكَيْ لا تَخْلُوَ أرضُ اللّه ِ مِنْ حُجَّةٍ يَكونُ مَعَهُ عِلْمٌ يَدُلُّ على صِدْقِ مَقالَتِهِ و جَوازِ عَدالَتِهِ .
امام صادق عليه السلام :چون ثابت كرديم ما را آفريدگار و صانعى است كه از ما و همه آفريدگان والاتر است ··· آن گاه ثابت مى شود كه در هر عصر و زمانى فرستادگان و پيامبران، با دلايل و براهينى كه براى اثبات حقانيت خود آورده اند، مبعوث شده اند تا زمين خدا از حجّتى كه با خود دانشى گواه بر درستى گفتار و نشانه اى بر عدالتش دارد، خالى نباشد.