حديث و آيات:
از آداب سفره
بحار الأنوار عن نجيحٍ :رَأيتُ الحَسَنَ بنَ علِيٍّ عليهما السلام يأكُلُ و بَيْنَ يَدَيْه كَلْبٌ، كُلّمَا أكَلَ لُقمَةً طَرَحَ للكَلْبِ مِثلَهَا، فَقُلْتُ لَهُ : يَابْنَ رَسُولِ اللّه ِ ، أ لاَ أرْجِمُ هذَا الكَلْبَ عَنْ طَعَامِكَ ؟ قَالَ : دَعْهُ ، إنِّي لَأسْتَحْيِي مِنَ اللّه ِ عزّ و جلّ أنْ يَكُونَ ذُو رُوحٍ يَنْظُرُ فِي وَجْهِي و أنَا آكُلُ ثُمَّ لاَ اُطْعِمُهُ .
بحار الأنوار ـ به نقل از نجيح ـ : ديدم حسن بن على عليه السلام غذا مى خورْد و در برابرش سگى بود، هر لقمه اى كه مى خورد به همان اندازه هم جلوى سگ مى انداخت. به ايشان عرض كردم: يا بن رسول اللّه ! اين سگ را از كنار غذاى شما دور نكنم؟ فرمود: به حال خودش بگذار؛ من از خداوند عزّ و جلّ شرم مى كنم كه مشغول خوردن غذا باشم و جاندارى به صورت من نگاه كند و به او غذا ندهم.