حديث و آيات: مقدمه
عَنْ اَنَسٍ:
كانَ رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله اِذا فَقَدَ الرَّجُلَ مِنْ اِخْوانِهِ ثَـلاثَةَ اَيّـامٍ سَأَلَ عَنْهُ،
فَـاِنْ كانَ غـائِبا، دَعـالَهُ
وَ اِنْ كانَ شـاهِدا، زارَهُ
وَ اِنْ كانَ مَريضـا، عـادَهُ.
اَنَس «خدمتكار پيامبر صلي الله عليه و آله» مى گويد:
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله هرگاه يكى از اصحاب خود را سه روز نمى ديد از حال او جويا مى شد.
اگر غايب بود، دعايش مى كرد،
و اگر در شهر بود به ديدارش مى رفت،
و اگر بيمار بود به عيادتش مى شتافت.
از نشانه هاى رهبران مردمى، تفقّد و احوالپرسى و همدردى با مردم و زير دستان است. رابطه پيامبر خدا صلي الله عليه و آله با مردم، بسيار عاطفى و مستحكم بود و مردم بسيار دوستش مى داشتند و يكى از عوامل آن، همين روحيه و اخلاق پيامبر بود كه از حال امت خود جويا مى شد، به ديدار آنان مى رفت، به عيادت بيماران مى پرداخت و بى توجّه به وضعيّت آنان نبود.