حديث و آيات: مقدمه
عَنْ اَبِى الدَّرْدآءِ:
كانَ رَسُـولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله،
اِذا حَدَّثَ بِحَديثٍ تَبَسَّمَ فى حَديثِهِ.
ابو درداء روايت كرده است:
حضرت رسـول خدا صلي الله عليه و آله هرگاه سخنى مى گفت
در كلامش تبسم مى نمود ولبخند مى زد.
تبسّم و خنده رويى، عامل جذب ديگران است. بر عكس، چهره عبوس و خشن، ديگران را گريزان مى كند. آميختن گفتار به لبخند، تأثير كلام را مى افزايد و دلها را مجذوب مى كند. پيامبر خدا صلي الله عليه و آلهاز اين رمز جاذبه استفاده مى فرمود و با چهره خندان و گفتار شيرين با مردم سخن مى گفت و با اخلاق نيكوى خود مردم را تحت تأثير قرار مى داد.