حديث و آيات:
299. گناه، از صلاحيت مى اندازد
پيامبر صلي الله عليه و آله: لَقَدْ اَقامَ نوحٌ فى قَوْمِهِ وَ دَعاهُمْ اَ لْفَ سَنَةٍ اِلاّ خَمْسينَ عاما، ثُمَّ وَصَفَهُمُ اللّه ُ تَعالى فَقَلَّـلَهُمْ فَقالَ: «وَ ما آمَنَ مَعَهُ اِلاّ قَليلٌ» وَ لَقَدْ تَبِعَنى فى سِنِّىَ اَ لْقَليلَةِ وَ عُمُرىَ الْيَسيرِ ما لَمْ يَتْبَعْ نُوحا فى طولِ عُمُرِهِ وَ كِبَرِ سِنِّهِ؛
نوح عليه السلام در ميان قوم خود، زندگى كرد و نهصد و پنجاه سال، آنها را به ايمان، دعوت كرد؛ امّا خداى متعال، مؤمنان قوم نوح را اندك شمرده و فرموده است: «از قوم او، جز گروهى اندك، كسى ايمان نياورد»، در حالى كه در سال هاى اندكِ دعوت من و عمر كوتاهم، آن اندازه مردم به من گرويده اند كه از ايمان آورندگان به نوح عليه السلام با آن عمر طولانى اش بيشترند.