حديث و آيات:
299. گناه، از صلاحيت مى اندازد
قرآن كريم:
فَقالَ الْمَلأَُ الَّذينَ كَفَروا مِن قَوْمِهِ ما نَرئكَ إِلاّ بَشَرا مِثْلَنا وَ ما نَرئكَ اتَّبَعَكَ إِلاّ الَّذينَ هُمْ أَراذِلُنا بادىَ الرَّأْىِ وَ ما نَرى لَكُمْ عَلَيْنا مِن فَضْلِ بَلْ نَظُنُّكُمْ كاذِبينَ؛
اَشراف كافر قوم [نوح] به او گفتند: ما تو را جز بشرى همچون خودمان نمى دانيم! و كسانى را كه از تو پيروى كرده اند، جز مردمانى پَست و كوتاه فكر و ساده لوح نمى بينيم و براى شما فضيلتى نسبت به خود مشاهده نمى كنيم، بلكه شما را دروغگو مى دانيم.