حديث و آيات:
282. سگ لعنت شده
امام باقر عليه السلام: لَمّا اَ نْزَلَ اللّه ُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلى رَسولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله: «اِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الاَ ْنْصابُ وَ الاَْزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطانِ فَاجْتَنِبُوه»، قيلَ: يا رَسولَ اللّه ِ مَا الْمَيْسِرُ؟ فَقالَ: كُلُّ ما تُقومِرَ بِهِ، حَتَّى الْكِعابُ وَ الْجَوزُ. قيلَ فَمَا الاَْنْصابُ؟ قالَ: ما ذَبَحوهُ لآِلِهَتِهِمْ. قيلَ: فَمَا الاَزْلامُ؟ قالَ: قِداحُهُمُ الَّتى يَسْتَقْسِمونَ بِها؛
هنگامى كه خداى ـ عزّ و جلّ ـ آيه كريمه: «شراب و مَيسِر و اَنصاب و اَزْلام، پليد و از كارهاى شيطان اند. از آنها دورى كنيد» را بر پيغمبر خود نازل فرمود، به رسول اكرم صلي الله عليه و آله عرض كردند: اى رسول خدا! مسير چيست؟ فرمودند: هر چيزى كه وسيله قمار بازى شود، حتّى مهره و گردو. عرض شد: اَنصاب چيست؟ فرمودند: آنچه به نام بت ها ذبح شود. عرض شد: اَزلام چيست؟ فرمودند: تيرهايى كه آنها را وسيله تقسيم [و بخت آزمايى] قرار مى دهند.