حديث و آيات:
267. مخلوطى ازترس ازخدا وتوكّل بر او
امام على عليه السلام: مَن رَجا شَيئا طَـلَبهُ، وَ مَن خافَ شَيئا هَرَبَ مِنهُ. ما اَدْرى ما خَوفُ رَجُلٍ عَرَضَتْ لَهُ شَهْوَةٌ فَلَم يَدَعْها لِما خافَ مِنْهُ، وَ ما اَدْرى ما رَجاءُ رَجُلٍ نَزلَ بِهِ بَلاءٌ فَلَمْ يَصبِرْ عَلَيْهِ لِما يَرْجو!
هر كس به چيزى اميدوار باشد به دنبال آن مى رود و هر كس از چيزى بترسد از آن فرار مى كند. من نمى دانم كسى كه با خواهشى نفسانى روبه رو مى شود امّا آن را، به سبب ترس [از عذاب و كيفر الهى] رها نمى كند، چه ترسى دارد؟ و نمى دانم كسى كه به سختى و مصيبتى گرفتار مى شود امّا اميدش [به اجر و ثواب الهى] او را به صبر در برابر آن وا نمى دارد، چه اميدى دارد؟
