حديث و آيات:
238. خدايا! موفّقم بگردان
امام باقر عليه السلام: ـ لَمّا ذُكِرَ عِنْدَهُ الاَغْنِيَاءَ مِنَ الشّيعةِ، فَـكَاَ نَّهُ كَرِهَ ما قيلَ فيهِمْ، فَقالَ ـ : اِذا كانَ المُؤْمِنُ غَنيّا رَحيما وَصولاً، لَهُ مَعْرُوفٌ اِلى اَصْحابِهِ، اَعْطاهُ اللّه ُ اَجْرَ ما يُنْفِقُ فِى البِرِّ اَجْرَهُ مَرَّتَيْنِ ضِعْفَيْنِ لاَِنَّ اللّه َ تَعالى يَقولُ فى كِتابِهِ «وَ ما اَمْوالُـكُمْ وَ لا اَوْلادُكُمْ بِالَّتى تُقَرِّبُـكُمْ عِنْدَنا زُلْفى اِلاّ مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحا فَاُولئِكَ لَهُمْ جَزاءُ الضِّعْفِ بِما عَمِلوا وَ هُمْ فِى الغُرُفاتِ آمِنونَ»؛
در حضور امام باقر عليه السلام از شيعيان ثروتمند سخن به ميان آمد. به نظر رسيد كه حضرت از سخنانى كه در باره آنها گفته شد، خوششان نيامد و فرمودند: چنانچه مؤمنِ ثروتمند، مهربان و بخشنده باشد و به يارانش نيكى و احسان كند، خداوند، مزد آنچه را در كارهاى نيك خرج مى كند، دو برابر به او مى دهد؛ زيرا خداى تعالى در كتاب خود مى فرمايد: «اموال و فرزندانتان، هرگز شما را نزد ما مقرَّب نمى گردانند، مگر كسانى [از شما ]را كه ايمان بياورند و عمل صالح انجام دهند، كه در مقابل آنچه انجام داده اند، پاداششان چندين برابر خواهد بود و آنان در خانه هاى بهشت، آسوده خاطرند».