حديث و آيات:
235. گشايش، پاداش دنيوى تقوا و احسان
پيامبر صلي الله عليه و آله: اِبْنُ عَبّاسٍ: اِنَّ نَفَرا مِنَ الصَّحابَةِ حينَ اُمِروا بِالنَّـفَقَةِ فى سَبيلِ اللّه ِ اَ تَو النَّبىَّ صلي الله عليه و آله فَقالوا: اِنّا لا نَدْرى ما هذِهِ النَّـفَقَةُ الَّتى اُمِرْنا بِها فى اَموالِنا، فَما نُنْفِقُ مِنْها؟ فَاَ نْزَلَ اللّه ُ: «وَ يَسْاَلونَـكَ ماذا يُنْفِقونَ قُلِ الْعَفْوَ»، وَ كانَ قَبْلَ ذالِكَ يُنْفِقُ مالَهُ حَتّى ما يَجِدُ ما يَتَصَدَّقُ بِهِ، وَ لا مالاً يَأكُلُ حَتّى يُتَصَدَّقَ عَلَيْهِ؛
ابن عباس مى گويد: هنگامى كه فرمان اِنفاق (خرج كردن) در راه خدا نازل شد، گروهى از صحابه نزد پيامبر صلي الله عليه و آله آمدند و عرض كردند: اين اِنفاقى كه فرمان يافته ايم تا از اموال خود بپردازيم، نمى دانيم چيست. چه قدر از مالمان را انفاق كنيم؟ پس خداوند، اين آيه را نازل فرمود: «از تو مى پرسند كه چه انفاق كنند. بگو: مازاد را». تا پيش از اين آيه، پيامبر صلي الله عليه و آلهاز مال خود چندان انفاق مى كرد كه ديگر چيزى نمى يافت تا صدقه بدهد و هيچ غذايى نمى خورد، مگر اين كه از آن مقدارى صدقه مى داد.