حديث و آيات:
169. نا اميدى، بزرگ ترين گناه
امام على عليه السلام: لا تُو?ِسْ مُذْنِبا؛ فَكَمْ مِنْ عاكِفٍ عَلى ذَ نْبِهِ خُتِمَ لَهُ بِخَيْرٍ، وَ كَمْ مِنْ مُقْبِلٍ عَلى عَمَلِهِ مُفْسِدٌ فى آخِرِ عُمُرِهِ صائرٌ اِلَى النّارِ نَعوذُ بِاللّه ِ مِنْها؛
هيچ گنهكارى را نا اميد مكن! چه بَسا كسى كه عمرى گناه كرده، عاقبت به خير شده است و چه بَسا كسى كه عمرى اهل عمل صالح بوده، در پايان عمرش فاسد شده و راهىِ جهنّم گرديده است ـ كه از آتش آن، به خدا پناه مى بريم ـ .