حديث و آيات:
168. ذخيره سازى براى سفرى ابدى
مجاهد: جاءَ رَجُلٌ اِلى رَسولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آلهفَقالَ: اِنّى اَتَصَدَّقُ، وَ اَصِلُ الرَّحِمَ، وَ لا اَصْنَعُ ذالِكَ اِلاّ لِلّهِ، فَيُذْكَرُ ذالِكَ مِنّى وَ اُحْمَدُ عَلَيْهِ فَيَسُرُّنى ذالِكَ وَ اُعْجَبُ بِهِ! فَسَكَتَ رَسُولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله وَ لَمْ يَقُلْ شَيْئا، فَنَزَلَتِ الآيَةُ: «فَمَن كانَ يَرْجوا ...»؛
مردى خدمت رسول خدا صلي الله عليه و آله آمد و عرض كرد: من صدقه مى دهم و صله رحم به جا مى آورم و اين كارها را جز به خاطر خدا انجام نمى دهم؛ امّا مردم از كارهاى من ياد مى كنند و به خاطر آنها از من تعريف و تمجيد مى شود و اين، مرا شاد مى كند و از آن، خوشم مى آيد. رسول خدا صلي الله عليه و آلهسكوت كردند و چيزى نفرمودند. پس اين آيه نازل شد: «هر كس به ديدار پروردگارش اميدوار است...».