HadithLib.Com

حديث و آيات: 145. قهر با خدا = آشتى با شيطان

امام صادق عليه السلام: قالَ اِبْليسُ: خَمْسَةُ (اَشْياءَ) لَيْسَ لى فيهِنَّ حيلَةٌ وَ سائِرُ النّاسِ فى قَبْضَتى: مَنِ اعْتَصَمَ بِاللّه ِ عَنْ نِيَّةٍ صادِقَةٍ وَ اتَّـكَلَ عَلَيهِ فى جَميعِ اُمورِهِ وَ مَنْ كَثُرَ تَسْبيحُهُ فى لَيْلِهِ وَ نَهارِهِ وَ مَنْ رَضِىَ لاَِخيهِ الْمُؤْمِنِ بِما يَرْضاهُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ لَمْ يَجْزَعْ عَلَى الْمُصيبَةِ حينَ تُصيبُهُ وَ مَنْ رَضِىَ بِما قَسَمَ اللّه ُ لَهُ وَ لَمْ يَهْتَمَّ لِرِزْقِهِ؛ حديث
شيطان گفت: پنج نفرند كه هيچ راهى به آنها ندارم اما ديگر مردم در مشت من هستند: 1. هر كس با نيّت درست به خدا پناه ببرد و در همه كارهايش بر او توكّل كند؛ 2. كسى كه شب و روز بسيار تسبيح خدا گويد؛ 3. كسى كه براى برادر مؤمنش آن پسندد كه براى خود مى پسندد؛ 4. كسى كه هرگاه مصيبتى به او مى رسد، بى تابى نمى كند؛ 5. و هر كسى كه به آنچه خداوند قسمتش كرده، خرسند است و غم روزيش را نمى خورد.