حديث و آيات:
102. عدل الهى
امام سجاد عليه السلام: اَللّهُمَّ! يَا مَنْ لايَرْغَبُ فِى الْجَزاءِ وَ يا مَنْ لايَنْدَمُ عَلَى الْعَطاءِ، وَ يا مَنْ لايُكافِى ءُ عَبْدَهُ عَلَى السَّواءِ، مِنَّـتُكَ اِبْتِدَاءٌ، وَ عَفْوُكَ تَفَضُّلٌ، وَ عُقُوبَتُكَ عَدْلٌ، وَ قَضاؤُكَ خِيَرَةٌ، اِنْ اَعْطَيْتَ لَمْ تَشُبْ عَطاءَكَ بِمَنٍّ، وَ اِنْ مَنَعْتَ لَمْ يَكُنْ مَنْعُكَ تَعَدِّيا، تَشْكُرُ مَنْ شَكَرَكَ وَ اَ نْتَ اَ لْهَمْتَهُ شُكْرَكَ؛
خدايا! اى كسى كه در برابر احسانت توقّع جبران ندارى، و اى كسى كه از بخشش پشيمان نمى شوى، و اى كسى كه مزد بنده خود را نه به همان اندازه [بلكه بيشتر] مى دهى، تو در نعمت بخشيدن، آغازكننده اى و بخشايشت از روى لطف است. مجازاتت عدالت است و قضاوتت بهترين است. اگر عطا كنى، آن را به منّت آلوده نمى كنى و اگر محروم نمايى، از روى ستم نيست. هركس تو را شكر گزارد، پادشش مى دهى و حال آن كه شكر گزارى را تو خود به او الهام نموده اى.