HadithLib.Com

حديث و آيات: 94. زبان، كليد خوبى ها و بدى ها

امام على عليه السلام: اَ يُّهَا النّاسُ! فِى الاِْنْسانِ عَشْرَ خِصالٍ يُظْهِرُها لِسانُهُ: شاهِدٌ يُخْبِرُ عَنِ الضَّميرِ وَ حاكِمٌ يَفْصِلُ بَيْنَ الْخِطابِ وَ ناطِقٌ يُرَدُّ بِهِ الْجَوابُ وَ شافِعٌ يُدْرَكُ بِهِ الْحاجَةُ وَ واصِفٌ يُعْرَفُ بِهِ الاَْشْياءُ وَ اَميرٌ يَاْمُرُ بِالْحَسَنِ وَ واعِظٌ يَنْهى عَنِ الْقَبيحِ وَ مُعِزٌّ تُسَكَّنُ بِهِ الاَْحْزانُ وَ حاضِرٌ تُجْلى بِهِ الضَّغائِنُ وَ مونِقٌ تَلْتَذُّ بِهِ الاَْسْماعُ؛ حديث
اى مردم! انسان ده خصلت دارد كه زبان او آنها را آشكار مى سازد: زبان، گواهى است كه از درون خبر مى دهد. داورى است، كه به دعواها خاتمه مى دهد. گويايى است كه به وسيله آن به پرسش ها پاسخ داده مى شود. واسطه اى است كه با آن حاجت برآورده مى شود. وصف كننده اى است كه با آن اشيا شناخته مى شود. فرماندهى است كه به نيكى فرمان مى دهد. پنددهنده اى است كه از زشتى باز مى دارد. تسليت دهنده اى است كه غم ها با آن آرامش مى يابد. حاضرى است كه با آن كينه ها برطرف مى شود و دلربايى است كه گوش ها با آن از لذّت برخوردار مى شوند.