حديث و آيات:
6. شايسته ترين الگو
ديلمى: كانَ النَّبىُّ صلي الله عليه و آله... يُسَلِّمُ عَلى مَنِ اسْتَقْبَلَهُ مِنْ كَبيرٍ وَ صَغيرٍ وَ غَنىٍّ وَ فَقيرٍ و لايُحَقِّرُ ما دُعِىَ اِلَيهِ وَ لَوْ اِلى خَشْفِ التَّمْرِ وَ كانَ خَفيفَ الْمَؤونَةِ، كَريمَ الطَّبيعَةِ، جَميلَ الْمُعاشَرَةِ، طَلِقَ الْوَجهِ، بَشّاشا من غَيْرِ ضِحْكٍ، مَحْزونا مِن غَيْرِ عَبوسٍ، مُتَواضِعا مِنْ غَيْرِ مَذَلَّةٍ، جَوادا مِن غَيْرِ سَرَفٍ، رَقيقَ الْقَلبِ، رَحيما بِكُلِّ مُسْلِمٍ... ؛
رسول اكرم صلي الله عليه و آله به هر كس برخورد مى نمودند، از بزرگ و كوچك، ثروتمند و فقير، سلام مى كردند و اگر به جايى حتى براى خوردن خرمايى خشك دعوت مى شدند، آن را كوچك نمى شمردند. زندگيشان كم هزينه بود، بزرگ طبع، خوش معاشرت و گشاده رو بودند، بى آن كه بخندند، هميشه متبسّم بودند، بى آن كه اخمو باشند، محزون بودند، بى آن كه از خود ذلّتى نشان دهند، متواضع بودند، مى بخشيدند ولى اسراف نمى نمودند، دل نازك و نسبت به تمام مسلمانان مهربان بودند.