حديث و آيات: مقدمه
فى حَديث المِعراج: قالَ اللّه ُ تَعالى:
يا اَحْمَدُ ! هَلْ تَدْرى مَتى يَكُونُ الْعَبْدُ عابِدا ؟
قالَ لا يا رَبِّ. قالَ:
اِذا اجْتَمَعَ فيهِ سَبْعُ خِصالٍ: وَرَعٌ يَحْجُزُهُ عَنِ الْمَحارِمِ، وَ صَمْتٌ يَكُفُّهُ عَمّا لا يَعْنيهِ، وَ خَوْفٌ يَزدادُ كُلَّ يومٍ مِنْ بُكائِهِ، وَ حَياءٌ يَسْتَحْيى مِنّى فىالْخَلاءِ، وَ اَكْلُ ما لا بُدَّ مِنْهُ وَ يُبْغِضُ الدُّنيا لِبُغْضى لَها وَ يُحِبُّ الأخْيارَ لِحُبّى ايّاهُم.
در حديث معراج است ، خداوند به پيامبراسلام صلي الله عليه و آلهفرمود:
اى احمد! آيا مى دانى كه بنده، كىْ بنده عبادتگر خواهد بود؟
گفت: نه ، اى پروردگار.
فرمود: هر گاه هفت خصلت در او فراهم آيد:
1 ـ تقوايى كه او را از حرام هاى الهى باز بدارد.
2 ـ سكوتى كه او را از گفتار بيهوده نگه دارد.
3 ـ ترسى كه هر روز بر گريه او بيفزايد.
4 ـ شرمى كه درخلوت هم از من حياكند (وگناه نكند).
5 ـ خوردن، به اندازه اى كه چاره اى از آن نيست.
6 ـ دنيا را دشمن بدارد، چون من آن را دشمن مى دارم.
7 ـ نيكان را دوست بدارد، چون من دوستدار آنانم.