حديث و آيات: افراط و تفريط در محبّت

امام علي عليه السلام :يَهْلِكُ فِىَّ رَجُلاَنِ: مُحِبُّ مُفْرِطٌ وَ بَاهِتٌ مُفْتَرٍ.[نهج البلاغه ، ح ۴۶۱، ص ۱۳۰۱.]
دو تن درباره من تباه گرديدند؛ دوستى كه از حد بگذراند و دروغ بافنده اى كه از آنچه در من نيست ، سخن راند.