حديث و آيات: 1610 ـ توصيف تكليف الهى
عنه عليه السلام : إنّ اللّه َ سبحانَهُ أمَرَ عِبادَهُ تَخييرا ،ونَهاهُم تَحذيرا ، وكَلَّفَ يَسيرا ، ولم يُكَلِّفْ عَسيرا ، وأعطى علَى القَليلِ كثيرا ، ولم يُعصَ مَغلوبا ، ولم يُطَعْ مُكرَها ، ولم يُرسِلِ الأنبياءَ لَعِبا ، ولم يُنزِلِ الكتابَ لِلعِبادِ عَبَثا ، ولا خَلَقَ السماواتِ والأرضَ وما بَينَهُما باطِلاً : «ذلكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيلٌ للّذينَ كَفَرُوا مِنَ النّارِ» 
.
.
امام على عليه السلام : خداوند سبحان، بندگان خود را فرمان داده است، حال آنكه آنان مختارند و بازشان داشته است براى اين كه به آنان هشدار داده باشد و تكليف آسان فرموده و تكليف دشوار نداده است و كار اندك را پاداش فراوان مى دهد، نه با زور نافرمانى مى شود و نه با اكراه و اجبار فرمانبرى. پيامبران را از سر بازيچه نفرستاد و براى بندگان بيهوده كتاب آسمانى نازل نكرد و آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنهاست به باطل نيافريد «اين گمان كسانى است كه كفر ورزيدند. پس واى بر كافران از آتش» .