حديث و آيات:
1384 ـ تشويق به وفاى به عهد
عنه عليه السلام ـ في قولهِ تعالى : «وَلا تَكونوا كَالَّتي نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوة» ـ : الّتي نَقَضَت غَزلَها امرَأةٌ مِن بَني تَيمِ بنِ مُرَّةَ يُقالُ لَها : رابِطَةُ (ريطَةُ) بِنتُ كَعبِ بنِ سَعدِ بنِ تَيمِ بنِ كَعبِ بنِ لُؤيَّ بنِ غالِبٍ ، كانَت حَمقاءَ تَغزِلُ الشَّعَرَ ، فإذا غَزَلَت نَقَضَتهُ ثُمَّ عادَت فَغَزَلَتهُ ، فقالَ اللّه ُ : «وَلا تَكونوا كَالَّتي نَقَضَتْ غَزلَها مِنْ بَعْدِ قُوة» إنَّ اللّه َ تَبارَكَ وتَعالى أمَرَ بِالوَفاءِ ونَهى عَن نَقضِ العَهدِ ، فضَرَبَ لَهُم مَثَلاً .
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «مانند آن زنى مباشيد كه رشته خود را پنبه كرد پس از محكم بافتن» ـ فرمود : آن زنى كه رشته هاى خود را پنبه كرد، زنى از بنى تيم بن مرّه بود به نام رابطه (ريطه) دختر كعب بن سعد بن تيم بن كعب بن لوى بن غالب. او زن احمقى بود كه پشم مى ريسيد و آنچه رشته بود پنبه مى كرد و دوباره مى ريسيد. پس، خداوند فرمود : «مباشيد مانند آن زنى كه رشته خود را پس از محكم بافتن پنبه مى كرد...» . خداى تبارك و تعالى به وفادارى فرمان داد و از پيمان شكنى نهى فرمود و اين مثل را براى آنان زد.