حديث و آيات:
1133 ـ كسى كه نمازش پذيرفته مى شود
الإمام الصادق عليه السلام : قالَ اللّه ُ تَبارَكَ وتَعالى : إنَّماأقبَلُ الصَّلاةَ مِمَّن تَواضَعَ لِعَظَمَتي ، ويَكُفُّ نَفسَهُ عَنِ الشَّهَواتِ مِن أجلي ، ويَقطَعُ نَهارَهُ بِذِكري ، ولا يَتَعاظَمُ عَلى خَلقي ، ويُطعِمُ الجائِعَ ، ويَكسُو العاريَ ، ويَرحَمُ المُصابَ ، ويُؤوِي الغَريبَ ، فَذلِكَ يُشرِقُ نورُهُ مِثلَ الشَّمسِ ، وأجعَلُ لَهُ فِي الظُّلُماتِ نورًا وفِي الجَهالَةِ عِلمًا ، وأكلأُهُ بِعِزَّتي ، وأستَحفِظُهُ بِمَلائِكَتي ، يَدعوني فَاُلَبّيهِ ، ويَسأَلُني فَاُعطيهِ ، فَمَثَلُ ذلِكَ عِندي كَمَثَلِ جَنّاتِ الفِردَوسِ ، لا تَيبَسُ ثِمارُها ، ولا تَتَغَيَّرُ عَن حالِها .
امام صادق عليه السلام : خداوند تبارك وتعالى فرموده : من نماز كسى را مى پذيرم كه در برابر عظمت من فروتن باشد ، به خاطر من نفْس خود را از شهوتها باز دارد و روزش را با ياد من سپرى كند و بر آفريدگان من بزرگى نفروشد و گرسنه را غذا دهد و برهنه را بپوشاند و به مصيبت ديده رحم كند و غريب را جاى دهد ؛ چنين كسى مانند خورشيد مى درخشد ، در تاريكيها براى او نورى قرار مى دهم ، و در نادانى ، دانشى . به عزت خودم ، عمرش را طولانى تر مى كنم . و با فرشتگانم ، پاسداريش مى نمايم . مرا مى خواند ، جوابش مى دهم . از من درخواست مى كند ، مى دهمش . مثل چنين شخصى در پيشگاه من ، همانند باغ هاى پرديس است كه ميوه هايش خشكيده نمى شوند و حالتشان دگرگون نمى گردد .