حديث و آيات:
908 ـ نهى از نياز خواهى از مردم
قرآن:
(لِلْفُقَرَاءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللّه ِ لَا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبا فِي الْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسيماهُمْ لَا يَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحافا وَما تُنفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللّه َ بِهِ عَلِيمٌ) .
«[صدقه] از آنِ فقيرانى است كه در راه خدا از كار مانده اند و نمى توانند [براى كسب روزى] در زمين سفر كنند . فرد بى اطّلاع ، آنان را ، از فرط خويشتندارى ، توانگر پندارد ، آنان را به سيمايشان مى شناسى ، از مردم با اصرار ، سؤال (گدايى) نمى كنند . و هر مالى كه انفاق كنيد خدا به آن داناست» .
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : يا أبا ذَرٍّ ، إيّاكَ والسؤالَ فإنّهُ ذُلٌّ حاضرٌ ، وفَقرٌ تَتَعَجَّلُهُ ، وفيهِ حِسابٌ طَويلٌ يَومَ القِيامَةِ.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اى ابوذر! زنهار از سؤال (گدايى) كه در دنيا مايه خوارى و فقر است و در روز قيامت حسابش طولانى است .