حديث و آيات: 2 . قانون علّيّت

قرآن:
(أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ * أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَلْ لا يُوقِنُونَ) . حديث
«آيا از ناچيز آفريده شده اند يا خود آفريننده خويشند؟ يا آسمانها و زمين را آفريده اند ؟ نه ، بلكه به يقين نرسيده اند» .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ وقد سألَهُ رجُلٌ مِن عُلَماءِأهلِ الشّامِ : ... فالشَّيْءُ خَلقَهُ مِن شَيْءٍ أو مِن لا شَيءٍ ؟ ـ : خَلقَ الشَّيْءَ لا مِن شَيْءٍ كانَ قَبلَهُ . ولَو خَلقَ الشَّيْءَ مِن شَيْءٍ ، إذا لَم يَكُنْ لَهُ انْقِطاعٌ أبدا ، ولَم يَزَلِ اللّه ُ إذا ومَعهُ شَيْءٌ ، ولكنْ كانَ اللّه ُ ولا شَيْءَ مَعهُ . حديث
امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به يكى از علماى شام كه از ايشان پرسيد: ... پس اشياء را از چيزى آفريده است يا از هيچ ؟ ـ فرمود : اشياء را آفريد نه از چيزى كه پيش از آن وجود داشته باشد. اگر شى ء را از شى ء آفريده باشد، هرگز ميان او و اشياء انقطاع نبوده و همواره چيزى با خدا مى باشد . حال آن كه خدا بوده و چيزى با او نبوده است .