حديث و آيات: 446 ـ فلسفه وجوب حجّ
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : وهذا بَيتٌ اسْتَعبَدَ اللّه ُ بهِ خَلقَهُ ليَخْتَبِرَ طاعَتَهُم في إتْيانِهِ ، فحَثَّهُـم على تَعْظيمِـهِ وزيارَتـِهِ ، وقـَد جَعلَهُ مَحـلَّ الأنبياءِ وقِبْلَةً للمُصَلّينَ لَهُ ، وهُـو شُعْبَـةٌ مِن رِضْوانِـهِ ، وطريـقٌ يـُؤَدّي إلى غُفْـرانِهِ ، مَنْصوبٌ على اسْتِـواءِ الكَمـالِ ، ومُجْتَمَعِ العَظَمَةِ . 
امام صادق عليه السلام : اين خانه اى است كه خداوند خلق خود را به وسيله آن به پرستش واداشته، تا با حضور در آن، فرمانبرى آنان را بيازمايد. از اين رو آنها را به بزرگداشت و زيارت آن تشويق فرموده و آن را جايگاه پيامبران و قبله نمازگزارانش كرده است. اين خانه، شاخه اى از رضوان و خشنودى خداست و راهى است كه به آمرزش او مى انجامد و بر بنياد كمال ، استوار ، و مركز عظمت است.