حديث و آيات: مقدمه
قـالَ النّبِيّ صلي الله عليه و آله:
ثَمانِيةٌ اِنْ اُهينُوا فَلا يَلُومُوا اِلاّ اَنْفُسَهُمْ:
اَلذّاهِبُ اِلى مائِدَةٍ لَمْ يُدْعَ اِلَيْها، وَ الْمُتأمِّرُ عَلى رَبِّ الْبَيْتِ، وَطالِبُ الْخَيْرِ مِنْ اَعْدائِهِ، وَ طالِبُ الْفَضْلِ مِنَ اللِّئامِ، وَ الدّاخِلُ بَيْنَ اَثْنِيْنِ فى سرٍّ لَمْ يُدْخِلاهُ فيهِ، وَالْمُسْتَخِفُّ بِالسُّلطانِ، وَالجالِسُ فىمَجْلِسٍ لَيْسَ لَهُ بِاَهْلٍ وَالْمُقْبِلُ بِالْحَديثِ عَلى مَنْ لايَسْمَعُ مِنْهُ.
رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:
هشت نفرند كه اگر مورد اهـانت قرار گرفتند،
جز خودشان كس ديگرى را سرزنش نكنند:
1 ـ كسى كه به مهمانى و سفره اى رود كه دعوت نشده است.
2 ـ مهانى كه به صاحب خانه دستور دهد.
3 ـ كسى كه از دشمنانش خير و نيكى بطلبد.
4 ـ كسى كه از فرومايگان انتظار فضل و نيكى داشته باشد.
5 ـ كسى كه در يك كار سرّى ميان دو نفر وارد شود كه او را وارد آن راز نكرده اند.
6 ـ كسى كه حكومت را سبك بشمارد.
7 ـ كسى كه جايى نشيند كه شايسته آنجا نيست.
8 ـ كسى كه سخن خود را به كسى بگويد كه از او حرف شنوايى ندارد.
جز خودشان كس ديگرى را سرزنش نكنند:
1 ـ كسى كه به مهمانى و سفره اى رود كه دعوت نشده است.
2 ـ مهانى كه به صاحب خانه دستور دهد.
3 ـ كسى كه از دشمنانش خير و نيكى بطلبد.
4 ـ كسى كه از فرومايگان انتظار فضل و نيكى داشته باشد.
5 ـ كسى كه در يك كار سرّى ميان دو نفر وارد شود كه او را وارد آن راز نكرده اند.
6 ـ كسى كه حكومت را سبك بشمارد.
7 ـ كسى كه جايى نشيند كه شايسته آنجا نيست.
8 ـ كسى كه سخن خود را به كسى بگويد كه از او حرف شنوايى ندارد.