حديث و آيات: بى حسابرسى به بهشت درآمدن
الأمالي للطوسي عن أبي حمزة الثّماليّ عَنِ الإِمامِ الباقِرِ عَن آبائِهِ عليهم السلام عَن رَسولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله: إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ جَمَعَ اللّه ُالخَلائِقَ في صَعيدٍ واحِدٍ... ثُمَّ يُنادي مُنادٍ مِن عِندِاللّه ِ عز و جليُسمِعُ آخِرَهُم كَما يُسمِعُ أوَّلَهُم ، فَيَقولُ : أينَ جيرانُ اللّه ِ جَلَّ جَلالُهُ في دارِهِ ؟ فَيَقومُ عُنُقٌ مِنَ النّاسِ ، فَتَستَقبِلُهُم زُمرَةٌ مِنَ المَلائِكَةِ ، فَيَقولونَ لَهُم : ماذا كانَ عَمَلُكُم في دارِ الدُّنيا فَصِرتُم بِهِ اليَومَ جيرانَ اللّه ِ تَعالى في دارِهِ ؟ فَيَقولونَ : كُنّا نَتَحابُّ فِي اللّه ِ عز و جل ، ونَتَباذَلُ فِي اللّه ِ ، ونَتَوازَرُ فِي اللّه ِ .
فَيُنادي مُنادٍ مِن عِندِ اللّه ِ : صَدَقَ عِبادي ، خَلّوا سَبيلَهُم لِيَنطَلِقوا إلى جِوارِ اللّه ِ فِي الجَنَّةِ بِغَيرِ حِسابٍ ، قالَ : فَيَنطَلِقونَ إلَى الجَنَّةِ بِغَيرِ حِسابٍ .
ثُمَّ قالَ أبو جَعفَرٍ عليه السلام : فَهؤُلاءِ جيرانُ اللّه ِ في دارِهِ ، يخَافُ النّاسُ ولا يَخافونَ ، ويُحاسَبُ النّاسُ ولا يُحاسَبونَ .
فَيُنادي مُنادٍ مِن عِندِ اللّه ِ : صَدَقَ عِبادي ، خَلّوا سَبيلَهُم لِيَنطَلِقوا إلى جِوارِ اللّه ِ فِي الجَنَّةِ بِغَيرِ حِسابٍ ، قالَ : فَيَنطَلِقونَ إلَى الجَنَّةِ بِغَيرِ حِسابٍ .
ثُمَّ قالَ أبو جَعفَرٍ عليه السلام : فَهؤُلاءِ جيرانُ اللّه ِ في دارِهِ ، يخَافُ النّاسُ ولا يَخافونَ ، ويُحاسَبُ النّاسُ ولا يُحاسَبونَ .
الأمالى طوسى ـ به نقل از ابوحمزه ثُمالى ، از امام باقر عليه السلام ، از پدرانش عليهم السلام ، از پيامبر خدا ـ : «چون روز قيامت شود ، خداوند، همه خلايق را در يك عرصه گِرد مى آورد ... آن گاه مُنادى اى از سوى خداوند عز و جل بانگ مى زند و آخرينشان را چنان مى شنوانَد كه اوّلينشان را مى شنوانَد و مى گويد : همسايگان خداوند ـ جلّ جلاله ـ در خانه اش كجايند ؟``
گروهى از مردم، از جاى برمى خيزند و جمعى از فرشتگان به استقبالشان مى روند و به آنان مى گويند : در دنيا چه مى كرديد كه به سبب آن، امروز همسايگان خداوند متعال در خانه اش هستيد ؟
آنان پاسخ مى دهند : ما در راه خداوند عز و جليكديگر را دوست مى داشتيم، در راه خدا به يكديگر مى بخشيديم و در راه خدا يكديگر را يارى مى داديم .
پس از آن ، مُنادى اى از سوى خداوند بانگ مى زند : "بندگانم راست مى گويند . رهايشان كنيد تا بى حسابرسى به بهشت درآيند و در جوار
خداوند ، جاى گيرند" . پس بى حسابرسى به بهشت درمى آيند» .
آن گاه امام باقر عليه السلام فرمود : «اينان، همسايگان خداوند در خانه اش هستند . مردم مى ترسند ؛ امّا آنان نمى ترسند . از مردم حسابرسى مى شود ؛ امّا از آنان حسابرسى نمى شود» .
آنان پاسخ مى دهند : ما در راه خداوند عز و جليكديگر را دوست مى داشتيم، در راه خدا به يكديگر مى بخشيديم و در راه خدا يكديگر را يارى مى داديم .
پس از آن ، مُنادى اى از سوى خداوند بانگ مى زند : "بندگانم راست مى گويند . رهايشان كنيد تا بى حسابرسى به بهشت درآيند و در جوار
خداوند ، جاى گيرند" . پس بى حسابرسى به بهشت درمى آيند» .
آن گاه امام باقر عليه السلام فرمود : «اينان، همسايگان خداوند در خانه اش هستند . مردم مى ترسند ؛ امّا آنان نمى ترسند . از مردم حسابرسى مى شود ؛ امّا از آنان حسابرسى نمى شود» .