الإمام الباقر عليه السلام ـ لِجابِرٍ ـ : اِعلَم يا جابِرُ ، أنَّ أهلَ التَّقوى أيسَرُ أهلِ الدُّنيا مَؤونَةً ، وأكثَرُهُم لَكَ مَعونَةً ، تَذكُر فَيُعينونَكَ ، وإن نَسيتَ ذَكَّروكَ ، قَوّالونَ بِأَمرِ اللّه ِ ، قَوّامونَ عَلى أمرِ اللّه ِ ، قَطَعوا مَحَبَّتَهُم بِمَحَبَّةِ رَبِّهِم ، ووَحَشُوا الدُّنيا لِطاعَةِ مَليكِهِم ، ونَظَروا إلَى اللّه ِ عز و جل وإلى مَحَبَّتِهِ بِقُلوبِهِم ، وعَلِموا أنَّ ذلِكَ هُوَ المَنظورُ إلَيهِ لِعَظيمِ شَأنِهِ .
امام باقر عليه السلام ـ خطاب به جابر ـ : اى جابر ! بدان كه باتقوايان ، كم هزينه ترينْ مردم دنيا و بيشترين يارى رسانندگان به تو هستند ؛ [خدا را ]ياد مى كنى و آنان، يارى ات مى كنند و اگر فراموش كنى ، به يادت مى آورند؛ فرمان خدا را همواره بر زبان مى آورند و پايبند به فرمان خدا و اجرا كننده آن هستند ؛ محبّتِ خود [به غير خدا] را براى دوستى پروردگارشان بُريده اند و از دنيا براى پيروى از فرمانروايشان، روى گردانده اند و با دل هاى خود، به خداوند عز و جل و دوستى اش نگريسته اند و دانسته اند كه همو به سبب جايگاه بزرگش شايسته نگريستن است .