حديث و آيات: كاملان در خدا دوستى
الكافي عن محمّد بن أبي حمزة عن أبيه : رَأَيتُ عَلِيَّ بنَ الحُسَينِ عليهماالسلام في فِناءِ الكَعبَةِ فِي اللَّيلِ وهُوَ يُصَلّي ، فَأَطالَ القِيامَ ؛ حَتّى جَعَلَ مَرَّةً يَتَوَكَّأُ عَلى رِجلِهِ اليُمنى ، ومَرَّةً عَلى رِجلِهِ اليُسرى ، ثُمَّ سَمِعتُهُ يَقولُ بِصَوتٍ كَأَنَّهُ باكٍ : يا سَيِّدي ، تُعَذِّبُني وحُبُّكَ في قَلبي؟! أما وعِزَّتِكَ لَئِن فَعَلتَ لَتَجمَعَنَّ بَيني وبَينَ قَومٍ طالَما عادَيتُهُم فيكَ . 
الكافى ـ به نقل از محمّد بن ابى حمزه ، از پدرش ـ : امام سجاد عليه السلامرا شبانه در درگاه كعبه ديدم كه نماز مى خواند و قيامش چنان طولانى مى شد كه گاه ، برپاى راستش تكيه مى كرد و گاه ، بر پاى چپش . سپس شنيدم با صدايى كه گويى گريسته است ، مى گويد : «سرورم ! آيا مرا با آن كه محبتّت در قلبم است ، عذاب مى دهى ؟ هان ! به عزّتت سوگند كه اگر چنين كنى ، مرا با مردمى گرد آورده اى كه مدّت هاى بسيار ، در راه تو با آنان دشمنى كرده ام» .