حديث و آيات:
الف ـ گردآمدن مردم با محبوبشان
الأمالي للطوسي عن عبداللّه بن الحسن عن آبائه : أتى رَجُلٌ النَّبِيَّ صلي الله عليه و آلهفَقالَ : يا رَسولَ اللّه ِ ، رَجُلٌ يُحِبُّ مَن يُصَلّي ولا يُصَلّي إلاَّ الفَريضَةَ ، ويُحِبُّ مَن يَتَصَدَّقُ ولا يَتَصَدَّقُ إلاّ بِالواجِبِ ، ويُحِبُّ مَن يَصومُ ولا يَصومُ إلاّ شَهرَ رَمَضانَ ؟
فَقالَ رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله : المَرءُ مَعَ مَن أحَبَّ .
الأمالى طوسى ـ از عبداللّه بن الحسن، از پدرانش ـ : مردى نزد پيامبر خدا آمد و گفت : اى پيامبر خدا ! كسى نمازگزاران را دوست مى دارد ؛ امّا خود ، جز نمازهاى واجب را نمى گزارد . صدقه دهندگان و زكات دهندگان را دوست مى دارد ؛ امّا خود ، جز زكات واجب را نمى پردازد . روزه گيران را دوست مى دارد ؛ امّا جز ماه رمضان را روزه نمى گيرد .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آلهفرمود : «انسان ، همراه كسى است كه دوستش مى دارد» .