حديث و آيات: و ـ جاهلان
عنه عليه السلام ـ لِرَجُلٍ و كَرِهَ لَهُ صُحبَةَ رَجُلٍ رَهِقٍ ـ :
[فَ] لا تَصحَب أخَا الجَهلِ و إيّاكَ و إيّاهُ
فَكَم مِن جاهِلٍ أردىحَليما حينَ آخاهُ
يُقاسُ المَرءُ بِالمَرءِإذا ما هُوَ ماشاهُ
ولِلشَّيءِ مِنَ الشَّيءِمَقاييسُ و أشباهُ
[قِياسُ النَّعلِ بِالنَّعلِإذا ما هُوَ حاذاهُ] 
ولِلقَلبِ عَلَى القَلب
دَليلٌ حينَ تَلقاهُ
دَليلٌ حينَ تَلقاهُ
امام على عليه السلام ـ به مردى كه دوست شدنش را با مردى سبكْ عقل خوش نداشت ـ :
با جاهل ، مصاحبت مكن /
از او برحذرت مى دارم .
از او برحذرت مى دارم .
چه بسيار جاهلى كه چون /
با شخصى بردبار دوستى كرد ، او را هلاك ساخت .
با شخصى بردبار دوستى كرد ، او را هلاك ساخت .
انسان با كسى كه با او همگام است /
سنجيده مى شود .
سنجيده مى شود .
براى هر چيز ، سنجه /
و همانندى در چيزهاى ديگر است .
و همانندى در چيزهاى ديگر است .
نعل را با نعل مى سنجند /
چون همسوى با آن باشد .
چون همسوى با آن باشد .
و دل را به دل ، راهنمايى است /
چون ببيندش .
چون ببيندش .