حديث و آيات: خوشى دنيا ، با رنج آميخته است
الإمام عليّ عليه السلام : إنَّ الدُّنيا خَيرُها زَهيدٌ ، وشَرُّها عَتيدٌ 
، ولَذَّتُها قَليلَةٌ ، وحَسرَتُها طَويلَةٌ ، تَشوبُ نَعيمَها بِبُؤسٍ ، وتَقِرنُ سُعودَها بِنُحوسٍ ، وتَصِلُ نَفعَها بِضُرٍّ ،
وتَمزِجُ حُلوَها بِمُرٍّ .
، ولَذَّتُها قَليلَةٌ ، وحَسرَتُها طَويلَةٌ ، تَشوبُ نَعيمَها بِبُؤسٍ ، وتَقِرنُ سُعودَها بِنُحوسٍ ، وتَصِلُ نَفعَها بِضُرٍّ ، وتَمزِجُ حُلوَها بِمُرٍّ .
امام على عليه السلام : دنيا خوبش ناچيز است و بدش حاضر و آماده . لذّتش اندك است و افسوسش طولانى. خوشى اش با رنج آميخته است، خوش بختى اش با
بدبختى قرين است ، سودش به زيانْ پيوسته است، و شيرينى اش با تلخى ممزوج است.
بدبختى قرين است ، سودش به زيانْ پيوسته است، و شيرينى اش با تلخى ممزوج است.