حديث و آيات: در دنيا چون مسافران باشيد
الإمام عليّ عليه السلام ـ في خُطبَةِ يَومِ الفِطر ـ : إنَّ الدُّنيا دارٌ رَضِيَ اللّه ُ لاِءَهلِهَا الفَناءَ ، وقَدَّرَ عَلَيهِم بِهَا الجَلاءَ ، فَكُلُّ ما فيها نافِدٌ ، وكُلُّ مَن يَسلُكُها بائِدٌ ، وهِيَ مَعَ ذلِكَ حُلوَةٌ غَضِرَةٌ 
، رائِقَةٌ نَضِرَةٌ ، قَد زُيِّنَت لِلطّالِبِ ، ولاطَت بِقَلبِ الرّاغِبِ ، يُطَيِّبُهَا الطّامِعُ ، ويَجتَويها الوَجِلُ الخائِفُ ، فَارتَحِلوا رَحِمَكُمُ اللّه ُ مِنها بِأَحسَنِ ما بِحَضرَتِكُم مِنَ الزّادِ ، ولا تَطلُبوا مِنها سِوَى البُلغَةِ ، وكونوا فيها كَسَفرٍ نَزَلوا مَنزِلاً فَتَمَتَّعوا مِنهُ بِأَدنى ظِلٍّ ثُمَّ ارتَحَلوا لِشَأنِهِم ، ولا تَمُدّوا أعيُنَكُم فيها إلى ما مُتِّعَ بِهِ المُترَفونَ ، وأضِرّوا فيها بِأَنفُسِكُم ، فَإِنَّ ذلِكَ أخَفُّ لِلحِسابِ ،
وأقرَبُ مِنَ النَّجاةِ .
، رائِقَةٌ نَضِرَةٌ ، قَد زُيِّنَت لِلطّالِبِ ، ولاطَت بِقَلبِ الرّاغِبِ ، يُطَيِّبُهَا الطّامِعُ ، ويَجتَويها الوَجِلُ الخائِفُ ، فَارتَحِلوا رَحِمَكُمُ اللّه ُ مِنها بِأَحسَنِ ما بِحَضرَتِكُم مِنَ الزّادِ ، ولا تَطلُبوا مِنها سِوَى البُلغَةِ ، وكونوا فيها كَسَفرٍ نَزَلوا مَنزِلاً فَتَمَتَّعوا مِنهُ بِأَدنى ظِلٍّ ثُمَّ ارتَحَلوا لِشَأنِهِم ، ولا تَمُدّوا أعيُنَكُم فيها إلى ما مُتِّعَ بِهِ المُترَفونَ ، وأضِرّوا فيها بِأَنفُسِكُم ، فَإِنَّ ذلِكَ أخَفُّ لِلحِسابِ ، وأقرَبُ مِنَ النَّجاةِ .
امام على عليه السلام ـ در خطبه روز فطر ـ : دنيا سرايى است كه خداوند براى اهل آن ، فنا خواسته، و كوچيدن از آن را برايشان مقدّر ساخته است. بنا بر اين، هر آنچه در دنياست ، تمام شدنى است، و هر كه در آن گام نهد ، از بين رفتنى . با وجود اين، دنيا شيرين و لذيذ است، و خوشايند و دل نشين. خود را براى طالبش آرايش كرده است، و به دلِ خواهانش مى چسبد. شخص آزمند ، آن را خوش مى يابد، و انسان بيمناكِ ترسان ، از آن بيزار است.
پس ـ خدايتان رحمت كناد ـ از دنيا با بهترين توشه اى كه در اختيار شماست ، كوچ كنيد، و جز به قدر كفاف ، از آن مجوييد، و در دنيا چونان مسافرانى باشيد كه در منزلى فرود آمدند و از كمترين سايه آن استفاده كردند و سپس در پى كار خويش رفتند. در دنيا به ناز و نعمتى كه مرفّهان از آن
برخوردارند ، چشم مدوزيد، و در آن به خويشتن محروميت دهيد؛ چرا كه اين كار ، حساب [روز قيامت [را سبك تر مى كند و به نجات ، نزديك تر است.
پس ـ خدايتان رحمت كناد ـ از دنيا با بهترين توشه اى كه در اختيار شماست ، كوچ كنيد، و جز به قدر كفاف ، از آن مجوييد، و در دنيا چونان مسافرانى باشيد كه در منزلى فرود آمدند و از كمترين سايه آن استفاده كردند و سپس در پى كار خويش رفتند. در دنيا به ناز و نعمتى كه مرفّهان از آن
برخوردارند ، چشم مدوزيد، و در آن به خويشتن محروميت دهيد؛ چرا كه اين كار ، حساب [روز قيامت [را سبك تر مى كند و به نجات ، نزديك تر است.