حديث و آيات:
بر آنچه از دست داده ايد ، افسوس نخوريد...
«مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ فِى الاْءَرْضِ وَ لاَ فِى أَنفُسِكُمْ إِلاَّ فِى كِتَـبٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَ لِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ * لِّكَيْلاَ تَأْسَوْاْ عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلاَ تَفْرَحُواْ بِمَا ءَاتَاكُمْ و اللَّهُ لاَ يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ » .
«هيچ مصيبتى ، نه در زمين و نه در نفْس هاى شما [به شما] نمى رسد ، مگر آن كه پيش از اين كه آن را پديد آوريم، در كتابى است ، و البته اين كار ، براى خدا آسان است ، تا بر آنچه از دست شما رفته ، اندوهگين نشويد و به سبب آنچه به شما داده است ، شادمانى نكنيد و خدا هيچ خودپسند فخر فروشى را دوست ندارد»
الإمام الصادق عليه السلام : لَمّا اُدخِلَ رَأسُ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام عَلى يَزيد ـ لَعنَهُ اللّه ُ ـ
واُدخِلَ عَلَيهِ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليه السلام . . . قالَ يَزيدُ : يا عَلِيَّ بنُ الحُسَين
«وَ مَا أَصَـبَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ» !
فَقالَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليه السلام : كَلاّ ، ما هذِهِ فينا نَزَلَت ، إنَّما نَزَلَت فينا :
«مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ فِى الاْءَرْضِ وَ لاَ فِى أَنفُسِكُمْ إِلاَّ فِى كِتَـبٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَ لِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ * لِّكَيْلاَ تَأْسَوْاْ عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلاَ تَفْرَحُواْ بِمَا ءَاتَـاكُمْ وَ اللَّهُ لاَ يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ» ، فَنَحنُ الَّذينَ لا نَأسى عَلى ما فاتَنا ولا نَفرَحُ بِما أتانا مِنها .
امام صادق عليه السلام : چون سر حسين بن على عليهماالسلام را نزد يزيد ـ كه لعنت خدا بر او
باد ـ بردند و على بن الحسين عليهماالسلام را نيز آوردند... ، يزيد گفت: اى على بن الحسين! «و هر مصيبتى كه به شما مى رسد ، به سبب اعمال خودتان است» !
على بن الحسين عليهماالسلام فرمود: «هرگز! اين آيه در باره ما نازل نشد؛ بلكه درباره ما اين آيه ديگر نازل شده است: «هيچ مصيبتى ، نه در زمين و نه در نفْس هاى شما [ به شما ] نمى رسد ، مگر آن كه پيش از اين كه آن را پديد آوريم، در كتابى است ، و البته اين كار ، براى خدا آسان است ، تا بر آنچه از دست شما رفته ، اندوهگين نشويد و به سبب آنچه به شما داده است ، شادمانى نكنيد . و خدا هيچ خودپسند فخرفروشى را دوست ندارد» . ما ، كسانى هستيم كه براى آنچه از دست مى دهيم ، افسوس نمى خوريم و براى آنچه به ما مى رسد ، شادمانى نمى كنيم».