احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

هيچ كس از شما كسل و خواب آلود به نماز نايستد و به خود نينديشد؛ زيرا كهنمازگزار در پيشگاه پروردگار خويش است. و براى بنده از نمازش تنها آنچه با دلش به آنتوجه داشته، مى ماند. [الخصال، ص ۶۱۳، ح ۱۰]

هيچ عملى نزد خداوند، محبوب تر از نماز نيست، پس هيچ كار دنيايى شما را در وقتنماز به خود مشغول ندارد. [خصال، ص ۶۲۱، ح ۱۰]

خداشناس ترين مردم، پر درخواست ترين آنان از خداست . [غرر الحكم ، ح ۳۲۶۰]

من گفتم : بار خدايا ! مرا محتاج احدى از خَلقت مگردان . پيامبر خدا صلي الله عليه و آلهفرمودند :اى على چنين نگو ؛ زيرا هيچ كس نيست ، مگر آن كه به مردم نيازمند است . گفتم : پسچه بگويم ، اى پيامبر خدا؟ فرمودند بگو : بار خدايا! مرا نيازمند بَدانِ خلقت قرار مده.گفتم : اى پيامبر خدا ، بَدان خلق خدا كيانند؟ فرمودند : كسانى كه هر گاه چيزى بدَهند ،منّت گذارند و هر گاه ندهند ، بد گويند. [تنبيه الخواطر ، ج ۱، ص ۳۹]

هيچ نعمت و شادابى زندگى اى نابود نشد، مگر به سبب گناهانى كه صاحبانشمرتكب شدند . خداوند هرگز به بندگان ستم نمى كند . اگر با دعا و ناله به استقبال بلامى رفتند ، آن نعمت ها و خوشى ها نابود نمى شدند ، اگر زمانى كه عذاب برايشان فرودآمد و نعمت هايشان را گرفت، با نيّت پاك به خداوند عزّوجلّ پناه مى بردند و سستى وزياده روى (و ستم بر خويشتن) نمى كردند ، بى گمان خداوند ، نابسامانى آنان را بهسامان مى آورد و خوبى ها را به ايشان بازمى گرداند. [خصال ، ص ۶۲۴، ح ۱۰]

گريه چشم ها و ترس دل ها ، از رحمت خداوند بلند نام است . بنابراين ، هر گاه اينها رادر خود يافتيد ، دعا كردن را غنيمت شماريد . اگر در ميان يك امّت ، يك بنده هم گريه كند ، خداوند متعال به خاطر گريه آن بنده ، بر آن امّت رحم مى كند . [مكارم الأخلاق ، ص ۳۱۷]

خداوند تبارك و تعالى چهار چيز را در دلِ چهار چيز مخفى نموده است :خشنودى اش را در طاعتش مخفى نموده، پس مبادا كه چيزى از طاعت او را كوچكبشماريد ، زيرا ممكن است خشنودى او در همان باشد و تو نمى دانى . ناخشنودى اش رادر معصيتش مخفى كرده . پس مبادا كه چيزى از معصيت او را كوچك بشماريد ، زيراممكن است ناخشنودى او در همان باشد و تو نمى دانى .اجابتش را در دعاى از خود مخفى ساخته. پس چه بسا كه اجابت او در همان باشد وتو نمى دانى و ولىّ اش را در ميان بندگانش مخفى نموده است . پس مبادا هيچ بنده اى ازبندگان خدا را كوچك بشماريد ؛ زيرا اى بسا، همو ولىّ او باشد و تو نمى دانى. [خصال ، ص ۲۰۹، ح ۳۱]

شنيدند كه شخصى براى دوستش، چنين دعا مى كند الهى غم نبينى و گرفتارنشوى! امام عليه السلامفرمودند : تو در واقع براى مرگش دعا كردى ؛ زيرا هر كس در دنيا زندگى مى كند ، ناچار ، غم و گرفتارى مى بيند. [شرح نهج البلاغة ، ج ۲۰، ص ۲۸۹،ح ۳۰۱]

از جمله اندرزهاى لقمان به فرزندش اين بود: فرزندم! كسى كه در به دست آوردنروزى، يقينش [به خدا] اندك و نيّتش [به روزى رسان ]سست است، بايد از آن عبرتآموزد كه خداى تبارك و تعالى او را در سه جا از خلقتش روزى داد؛ بى آن كه خودش درآن ها تلاش و برنامه اى داشته باشد. پس خداى تبارك و تعالى در مرحله چهارم نيزروزى او را خواهد داد... در رحم مادرش... و از شير مادرش... و از درآمد والدينش روزىاو را داد... تا آن كه بزرگ شد و عقلش رشد كرد و مستقلاً درآمد كسب كرد. در اين هنگامبر خود سخت گرفت و به پروردگارش بدگمان شد و از ترس تنگدستى و يقين نداشتن بهوعده خداى تبارك و تعالى، حقوق مالى خود (نسبت به ديگران) را ناديده گرفت و خودو خانواده اش را در سختى و تنگنا قرار داد. [خصال، ص ۱۲۲، ح ۱۱۴]

دو نماز (ظهر با عصر و مغرب با عشا) را با هم خواندن، تعقيب بعد از نماز صبح وعصر، صله رحم، نظافت حريم خانه، همدردى و يارى نمودن برادر (دينى)، سحرخيزى در طلب روزى، استغفار، امانت دارى، حق گويى، اجابت دعوت مؤذن، صحبت نكردن درتوالت، ترك حرص، تشكر از ولى نعمت، پرهيز از قسم دروغ، شستن دست قبل از غذا،خوردن آنچه بيرون از سفره مى افتد، روزى را زياد مى كنند و كسى كه هر روز سى مرتبهخدا را تسبيح بگويد، خداى عزّوجلّ هفتاد نوع بلا را از او دور مى كند كه آسانترين آنفقر است. [خصال، ص ۵۰۵]