امام على عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : «دو صدايندكه نفرين شده اند و خداوند از آنها نفرت دارد :
فغان كردن به هنگام مصيبت و صداهاى هنگام خوشى و شادى» ؛ يعنى نوحه گرى و آوازه خوانى .
«و ما اراده كرديم كه بر كسانى كه در زمين ناتوان نگه داشته شده اند ، منّت نهيم و آنان را پيشوايان قرار دهيم و آنان را وارثان [زمين] گردانيم» .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى : «ونُريدُ أنْ نَمُنَّ على الّذينَ اسْتُضْعِفُوا...» ـ : هُم آلُ محمّدٍ، يَبعَثُ اللّه ُ مَهدِيَّهُم بَعد جَهدِهِم، فَيُعِزُّهُم ويُذِلُّ عَدُوَّهُم .
امام على عليه السلام ـ درباره آيه: «و ما اراده كرديم كه بر كسانى كه ناتوان نگه داشته شده اند ...» ـ فرمود : آنان [مستضعفان ]خاندان محمّدند . خداوند ، پس از سختى و مشقّتِ آنان ، مهديشان را مى فرستد ، پس او آنان را عزيز مى گرداند و دشمنشان را ذليل مى سازد .
