امام على عليه السلام : اگر مى خواهى كه خداوند تو را از بدعاقبتى نگه دارد بدان كه هر خوبى كه به تو مى رسد از فضل و توفيق خداست و هر بدى كه به تو مى رسد خداوند به تو مهلت و فرصت داده است .از بردبارى و گذشت او نسبت به خودت بترس .
امام على عليه السلام : شنيدم كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مى فرمايد : در آخر الزمان مردمى سر برمى دارند كم سال وسبكسر . بهترين سخنان را به زبان مى آورند ، بيش از شما نماز مى خوانند ، بيش از شما قرآن تلاوت مى كنند ، اما ايمان آنها از استخوان چنبره ـ يا فرمود : از حنجره هايشان ـ فراتر نمى رود . آنان همانند فراتر رفتن تير از هدف ، از دين خارج مى شوند . اين افراد را بكشيد.
امام على عليه السلام ـ در هنگام عبور از جنازه خوارج ـ فرمود : بدا به حال شما! آن كس كه فريبتان داد به شما زيان رساند. عرض شد: اى اميرمؤمنان! چه كسى فريبشان داد ؟ فرمود : شيطان گمراه كننده و نفس فرمان دهنده به بدى؛ به آرزوهاى خام فريبشان داد و ميدان گناهان را بر آنان فراخ گردانيد و به آنان وعده پيروزى داد و آن گاه آنان را در كام آتش فرو برد .
امام على عليه السلام ـ آن گاه كه خوارج كشته شدند و به ايشان عرض شد : اى اميرمؤمنان! اين جماعت همه نابود شدند . فرمود : هرگز ، به خدا قسم كه آنها نطفه هايى در پشت مردان و زهدانهاى زنان هستند . هر گاه شاخى از آنان برويد ، قطع گردد تا اين كه سرانجام از آنان عده اى راهزن و دزد بر جاى ماند .
امام على عليه السلام : اى مردم ! من چشم فتنه را در آوردم، در زمانى كه تاريكيش موج مى زد و هارى و سختى آن اوج گرفته بود و كسى جز من جرأت دفع آن را نداشت .
امام على عليه السلام : بعد از من با خوارج نجنگيد (خوارج را نكشيد) ؛ زيرا كسى كه طالب حقّ باشد و به آن نرسد همچون كسى نيست كه جوياى باطل باشد و به آن دست يابد .
«و از ميان مردم كسى است كه خدا را فقط در يك حال مى پرستد. اگر خيرى به او رسد دلش بدان آرام گيرد و اگر آزمايشى پيش آيد رخ برتابد (دگرگون شود). در دنيا و آخرت زيان بيند و اين همان زيان آشكار است» .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ وقد سُئلَ : مَنِ العَظيمُ الشَّقاءِ ؟ ـ : رجُلٌ تَرَكَ الدُّنيا للدُّنيا فَفاتَتْهُ الدُّنيا وخَسِرَ الآخِرَةَ ، ورَجُلٌ تَعَبّدَ واجْتَهَدَ وصامَ رِئاءَ النّاسِ فذلكَ الّذي حُرِمَ لذّاتَ الدُّنيا ولَحِقَهُ التَّعَبُ الّذي لَو كانَ بهِ مُخْلِصا لاسْتَحَقَّ ثوابَهُ .
امام على عليه السلام ـ در پاسخ به اين سؤال كه :بدبخت بزرگ كيست ؟ ـ فرمود : مردى كه دنيا را به خاطر دنيا واگذارد و بدين سبب دنيا را از دست دهد و آخرت را زيان كند و مردى كه براى خودنمايى عبادت و كوشش كند و روزه بگيرد ؛ چنين كسى از لذتهاى دنيا محروم گشته و خود را به رنجى در افكنده است كه اگر براى خدا مى بود سزاوار پاداش او مى شد.
«بگو : آيا به شما خبر دهيم زيانكارترين مردمان كيستند؟ كسانى كه كوشش آنان در زندگى اين جهان هدر رفت و مى پندارند كه كار نيك مى كنند» .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّ أخْسَرَ النّاسِ صَفْقَةً وأخْيَبَهُم سَعْيا: رجُلٌ أخْلَقَ بَدنَهُ في طَلبِ مالِهِ ولَم تُساعِدْهُ المَقاديرُ على إرادَتِهِ ، فخَرجَ مِن الدُّنيا بحَسْرَتِهِ ، وقَدِمَ على الآخِرَةِ بتَبِعَتِهِ .
امام على عليه السلام : زيانكارترين مردم در داد و ستد و ناكامترينشان در سعى و تلاش مردى است كه تن خويش را در طلب مال بفرسايد امّا مقدرات با خواست او مساعدت نكند و آن گاه با دريغ و حسرت از دنيا رود و با وزر وبال آن به آخرت روى نهد .
