امام على عليه السلام : هان ! من شما را شب و روز و در آشكار و نهان به نبرد با اين قوم فرا خواندم و به شما گفتم : پيش از آن كه آنان به شما يورش آورند، شما بر آنان بتازيد؛ زيرا به خدا سوگند با هيچ مردمى در دل سرزمين شان جنگ نشد مگر آن كه به خوارى و شكست افتادند.
امام على عليه السلام ـ در صفين ـ فرمود : به خداسوگند يك روز جنگ را به تأخير نينداختم مگر از اين رو كه اميد داشتم گروهى به من بپيوندند و به سبب من هدايت شوند و در پرتو من بيارامند ؛ اين را خوشتر دارم تا آنان را در حالى كه گمراهند بكشم .
امام على عليه السلام ـ در سفارش به زياد بن نضر ـ فرمود : بدان كه پيشقراولان سپاه چشمهاى آن هستند و چشمان پيشقراولان، طلايه داران ايشانند. پس ، هرگاه از مرزهاى سرزمين خود بيرون رفتى و به دشمنت نزديك شدى، بيدرنگ طلايه داران را به هر سو و به پاره اى از درّه ها و درخت زارها و كمينگاهها و به هر گوشه اى روانه ساز تا مبادا دشمن تان در كمين شما باشد و ناگهان بر شما بتازد.
امام على عليه السلام : زره داران را در صف جلو وبى زرهان را در صفوف عقب قرار دهيد و دندانها را بر هم بفشاريد ؛ كه اين كار تأثير شمشير را بر سر كمتر مى كند ، در اطراف نيزه ها پيچ و تاب خوريد ، كه با اين كار در برابر نيزه ها بهتر مى توان جا خالى كرد ، ديدگانتان را فرو اندازيد كه اين كار بيشتر قوت قلب و آرامش دل مى بخشد، صداهاى خود را خاموش كنيد كه اين كار در زدودن ترس و سستى مؤثرتر است .
امام على عليه السلام : با دشمن نجنگيد تا او جنگ را آغاز كند؛ زيرا شما بحمداللّه حجّت داريد و اين كه شما آنان را بگذاريد تا آغازگر جنگ باشند، خود، حجّت ديگرى براى شما در برابر آنان است. اگر به اذن خداوند، دشمن شكست خورد و فرارى شد، پشت كرده را نكشيد و به آن كه در چنگتان گرفتار آمده است صدمه نزنيد و كار زخمى را نسازيد و زنان را با آزار و اذيت نينگيزيد .
«و هر كه در آن هنگام به آنان (دشمنان) پشت كند مگر آنكه [هدفش] كناره گيرى براى نبردى [مجدّد ]يا پيوستن به جمعى [ ديگر از همرزمانش] باشد قطعا به خشم خدا گرفتار خواهد شد و جايگاهش دوزخ است و چه بد سرانجامى است».
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لأصْحابِهِ في حَربِ صِفّينَ ـ : عاوِدُوا الكَرَّ ، واسْتَحْيوا مِن الفَرِّ ؛ فإنَّهُ عارٌفي الأعْقابِ ، ونارٌ يَومَ الحِسابِ ، وطِيبوا عَن أنفُسِكُم نَفْسا ، وامْشُوا إلى المَوتِ مَشْيا سُجُحا .
امام على عليه السلام ـ به يارانش در جنگ صفين ـ فرمود : پياپى يورش بريد واز گريختن شرم كنيد ، كه گريز از ميدان جنگ ننگى است جاويدان در ميان اعقاب و روزگاران آينده و موجب آتش در روز حسابرسى . با رضايت خاطر بجنگيد و شادمان و سبك جان به سوى مرگ گام برداريد .
امام على عليه السلام ـ هنگام رويارو شدن با دشمن در جنگ ـ گفت : خدايا! دلها به سوى تو پركشيده و گردنها سوى تو كشيده شده است ... پروردگارا! ما از نبودن پيامبرمان و زيادى دشمنانمان و پراكندگى خواسته هايمان ، به درگاه تو شكايت مى آوريم .
را بكش ونگران نباش ؛ خونش به گردن من .