امام على عليه السلامـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
از وطنم دور شدم و از مردمى كه برابرم پديدار مى شدند ، پرسيدم : /
امام على عليه السلامـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
الإمام عليّ عليه السلام : أصدِقاؤُكَ ثَلاثَةٌ ، وأعداؤُكَ ثَلاثَةٌ ؛ فَأَصدِقاؤُكَ : صَديقُكَ ،
وصَديقُ صَديقِكَ ، وعَدُوُّ عَدُوِّكَ . وأعداؤُكَ عَدُوُّكَ ، وعَدُوُّ صَديقِكَ ، وصَديقُ عَدُوِّكَ .
امام على عليه السلام : دوستانت سه گونه اند و دشمنانت [نيز] سه گونه . امّا دوستانت
[عبارت اند از] : دوستت ، دوستِ دوستت و دشمنِ دشمنت . دشمنانت [نيز عبارت اند از] : دشمنت ، دشمنِ دوستت و دوستِ دشمنت .
امام على عليه السلام : با تنهايى مأنوس تر باش تا بودن با همنشينان بد .
امام على عليه السلام : يارِ بد ، پاره اى از آتش است .
عنه عليه السلام : اِحذَر مُجالَسَةَ قَرينِ السَّوءِ ؛ فَإِنَّهُ يُهلِكُ مُقارِنَهُ ، ويُردي مُصاحِبَهُ .
امام على عليه السلام : از همنشينى با همنشين بد بپرهيز ؛ زيرا او همنشين خود را هلاك مى كند و يار خود را تباه مى سازد .
امام على عليه السلام : آن كه برادرانش شوربخت اند ، نيك بخت نمى شود .
امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : تنهايى ، بهتر از رفيق بد است .
عنه عليه السلام ـ أيضا ـ : إيّاكَ وصاحِبَ السَّوءِ ؛ فَإِنَّهُ كَالسَّيفِ المَسلولِ يَروقُ مَنظَرُهُ ، ويَقبُحُ أثَرُهُ .
امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : از يار بد بپرهيز ، كه چون شمشير برهنه است . جلوه اش زيبا و زخمش زشت است .
عنه عليه السلام ـ أيضا ـ : تَوَحَّشتُ فِي القَفرِ البَلقَعِ ، فَلَم أرَ وَحشَةً أشَدَّ مِن قَرينِ السَّوءِ !
امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : در بيابان خشك و بى آب و علف ، تنها شدم ؛ امّا تنهاى اى سخت تر از همنشين بد نديدم .