عنه عليه السلام ـ في الدعاءِ ـ : يا رَبِّ ، ما أشقى جَدَّ مَن لَم يَعظُمْ في عَينِهِ و قَلبِهِ ما رَأى مِن مُلكِكَ و سُلطانِكَ في جَنبِ ما لَم تَرَ عَينُهُ و قَلبُهُ مِن مُلكِكَ و سُلطانِكَ ! و أشقى مِنهُ مَن لَم يَصغُرْ في عَينِهِ و قَلبِهِ ما رَأى و ما لَم
يَرَ مِن مُلكِكَ و سُلطانِكَ في جَنبِ عَظَمَتِكَ و جَلالِكَ ، لا إلهَ إلاّ أنتَ سبحانَكَ إنّي كُنتُ مِن الظالِمينَ .
امام على عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : پروردگارا! چه بدبخت است كسى كه قدرت و شوكت مشهود تو و نيز قدرت و شوكت نا مشهود تو ، در نگاه و دل او با عظمت نيايد و بد بخت تر از او كسى است كه قدرت و شوكت مشهود و نا مشهودِ تو، در قياس با عظمت و جلالِ خود تو در چشم و دلش خُرد و ناچيز نيايد . لا إله إلاّ أنت سبحانك إنّى كنت من الظالمين (خدايى جز تو نيست ، پاكى تو اى خدا ، من از ستمگران بودم) .
امام على عليه السلام : از نشانه بدبختى، دغلكارى با دوست است .
امام على عليه السلام : از نشانه هاى شقاوت ، بدى كردن به نيكان است .
امام على عليه السلام : تباه كردن معاد ، از بدبختى است .
امام على عليه السلام : از بدبختى است كه انسان دين خود را وسيله حفظ دنيايش قرار دهد .
امام على عليه السلام : بد سگالى ، از نشانه هاى بدبختى است .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : فَمَن يَبتَغِ غَيرَ الإسلامِ دينا تَتَحَقّق شِقوَتُهُ ، و تَنقَصِم عُروَتُهُ ، و تَعظُم كَبوَتُهُ ، و يَكُن ما بِهِ إلَى الحُزنِ الطَّويلِ
وَ العَذابِ الوَبيلِ .
امام على عليه السلام : هر كس جز اسلام در پى دينى برود ، تيره بختى اش محقق و بند [خوش بختى اش] گسسته و افتادنش سخت است . بازگشت او به اندوه طولانى و عذابى ناگوار است .
عنه عليه السلام ـ في كِتابِهِ لِلأشتَرِ حينَ وَلاّهُ مِصرَ ـ : هذا ما أمَرَ بِهِ عَبدُ اللّه ِ عَلِىٌّ أميرُ المُؤمِنينَ مالِكَ بنَ الحارِثِ الأشتَرَ ··· أمَرَهُ بِتَقوَى اللّه ِ و إيثارِ طاعَتِهِ ، وَ اتِّباعِ ما أمَرَ بِهِ في كِتابِهِ مِن فَرائِضِهِ و سُنَنِهِ الَّتي لا يَسعَدُ أحَدٌ إلاّ بِاتِّباعِها ، و لا يَشقى إلاّ مَعَ جُحودِها و إضاعَتِها .
امام على عليه السلام ـ در عهد نامه اش به مالك اشتر ، زمانى كه او را حاكم مصر گردانيد ـ نوشت : اين ، دستورى است كه بنده خدا امير المؤمنين ، به مالك بن حارث اشتر مى دهد ··· او را فرمان مى دهد به پرواى از خدا و مقدم داشتن طاعت او بر هر چيز و پيروى از هر چه او در كتابش به آن فرمان داده است : از واجبات و سنت هايى كه احدى جز به پيروى از آنها خوشبخت نمى شود و احدى هم جز به انكار و پامال كردن آنها بدبخت نمى شود .
امام على عليه السلام : شكر، زيور توانگرى است و شكيبايى، زيور گرفتارى .
امام على عليه السلام : شكر گزارى ، مايه مصون ماندن از فتنه است .