خاموشى

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در اندرز به ابوذر ـ فرمود : چهار چيز است كه جز مؤمن به آنها دست نمى يابد : خاموشى كه گام نخست عبادت است ··· .

امام على عليه السلام : خاموشى، نشانه هوشمندى و ميوه خرد است .

امام على عليه السلام ـ در بيان نشانه پرهيزگار ـ فرمود : اگر خاموشى گزيند ، در اندوه فرو نرود و اگر بخندد ، صدايش را بلند نمى كند .

امام على عليه السلام ـ در توصيف مؤمن ـ فرمود : خاموشيش بسيار است و اوقاتش پُر (پيوسته در كار و انديشه خدا و آخرت است) .

امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله خطاب به مردى كه نزد ايشان آمد فرمود : آيا تو را به كارى راهنمايى نكنم كه بدان وسيله خداوند تو را به بهشت برد؟ عرض كرد : چرا ، اى رسول خدا! حضرت فرمود : از آنچه خداوند به تو ارزانى داشته است بخشش كن . عرض كرد : اگر خودم از كسى كه بدو بخشش مى كنم نيازمندتر بودم چه؟ حضرت فرمود : ستمديده را يارى كن . عرض كرد : اگر خودم از كسى كه ياريش مى كنم ناتوانتر بودم چه؟ فرمود : براى آدمِ نادان كارسازى كن ؛ يعنى او را راهنمايى كن . عرض كرد: اگر خودم از او نادانتر بودم چه؟ حضرت فرمود: زبانت را جز از خير ساكت نگه دار . آيا خوشحال نمى شوى كه يكى از اين خصلتها در تو باشد و به بهشتت كشاند؟

امام صادق عليه السلام : كسانى كه پيش از شما بودند سكوت كردن را مى آموختند و شما سخن گفتن را فرا مى گيريد . هرگاه يكى از آنان مى خواست عبادت پيشه كند، ده سال پيش از آن، تمرين سكوت مى كرد ، اگر به خوبى از عهده اين كار برمى آمد و تحمّل آن را داشت ، عابد مى شد و گرنه مى گفت : من لايق اين كار نيستم .