پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : وعده، دَين است.
عنه صلى الله عليه و آله : العِدَةُ دَينٌ ، وَيلٌ لِمَن وَعَدَ ثُمّ أخلَفَ ، وَيلٌ لمَن وَعَدَ ثُمّ أخلَفَ ، وَيلٌ لِمَن وَعَدَ ثُمّ أخلَفَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : وعده، دَين است؛ واى بر كسى كه وعده دهد و خُلف وعده كند، واى بر كسى كه وعده دهد و خلف وعده كند، واى بر كسى كه وعده دهد و خلف وعده كند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : وعده مؤمن، دَين است [به گردن او]، وعده مؤمن مانند گرفتن با دست (قطعى) است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : وعده مؤمن، نقد (قطعى) است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : و عده اى كه داده مى شود، مانند دَين، يا مهمتر از آن است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : وعده مؤمن، يك حقّ واجب [به گردن او ]است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : وعده، يك عطيّه و دهِش است.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : ما باتَ لِرجُلٍ عِندي مَوعِدٌ قَطُّ فباتَ يَتمَلمَلُ على فِراشِهِ لِيَغدوَ بِالظَّفَرِ بحاجَتِهِ ، أشَدَّ مِن تَمَلمُلي على فِراشي حِرصا علَى الخُروجِ إلَيهِ مِن دَينِ عِدَتِهِ ، و خَوفا مِن عائقٍ يُوجِبُ الخُلفَ ؛ فإنّ خُلفَ الوَعدِ لَيسَ مِن أخلاقِ الكِرامِ .
امام على عليه السلام : بى قرارى شبانه مردى در بسترش كه به او و عده اى داده ام، تا صبح شود و به مرادش برسد بيشتر از بى قرارى من در بسترم نيست كه جوش مى زنم صبح شود و از دَين و عده اى كه به او داده ام بيرون آيم و از ترس اينكه مبادا مانعى باعث خُلف وعده شود؛ زيرا كه خلف وعده از خصلت هاى كريمان نيست.
امام على عليه السلام : وعده شخص بزرگوار، نقد و فورى است. وعده شخص فرومايه با سر دواندن و بهانه تراشى همراه است.
امام على عليه السلام : جواب كردن كسى با روى خوش، نيكوتر از وعده دير انجام است.
امام على عليه السلام : وعده خود را [همواره ]به ياد داشته باش.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام : إنّا أهلُ بَيتٍ نَرى ما وَعَدْنا علَينا دَينا كَما صَنَعَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله .
امام رضا عليه السلام : ما خاندانى هستيم كه وعده خود را دَينى بر گردن خويش مى بينيم، چنان كه رسول خدا صلى الله عليه و آله چنين كرد.