رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : القرآنُ مَأدُبَةُ اللّه ِ، فَتَعَلَّموا مَأدُبَتَهُ ما استَطَعتُم .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : قرآن سفره ضيافت خداست. پس تا مى توانيد از ضيافت او فراگيريد.
عنه صلى الله عليه و آله : إن أرَدتُم عَيشَ السُّعَداءِ و مَوتَ الشُّهَداءِ و النَّجاةَ يَومَ الحَسرَةِ و الظِّلَّ يَومَ الحَرورِ و الهُدى يَومَ الضَّلالَةِ فَادرُسُوا القرآنَ ؛ فإنّهُ كلامُ الرَّحمنِ و حِرزٌ مِن الشَّيطانِ و رُجحانٌ في الميزانِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر زندگى نيكبختان و مُردن شهيدان و نجات در روز حسرت و داشتن سايه در روز سوزان و هدايت در روز گمراهى را مى خواهيد، قرآن را ياد بگيريد؛ زيرا كه قرآن، سخن خداوند مهربان و مايه حفظ از شيطان و سنگينى ترازو[ى اعمال] است.
عنه صلى الله عليه و آله : يا مُعاذُ، إن أرَدتَ عَيشَ السُّعَداءِ و مِيتَةَ الشُّهَداءِ و النَّجاةَ يَومَ الحَشرِ و الأمنَ يَومَ الخَوفِ و النُّورَ يَومَ الظُّلُماتِ و الظِّلَّ يَومَ الحَرورِ و الرِّيَّ يَومَ العَطَشِ و الوَزنَ يَومَ الخِفَّةِ و الهُدى يَومَ الضَّلالَةِ فَادرُسِ القرآنَ ؛ فإنّهُ ذِكرُ الرَّحمنِ و حِرزٌ مِن الشَّيطانِ و رُجحانٌ في الميزانِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اى معاذ! اگر زندگى سعادتمندان را مى خواهى و مُردن شهيدان را و نجات در روز محشر را و امنيت در روز ترس را و روشنايى در روز تاريكيها را و سايه در روز سوزان را و سيرابى در روز تشنگى را و سنگينى در روز سبكى [ترازوى اعمال] را و هدايت در روز گمراهى را، پس قرآن را نيك بياموز؛ زيرا كه آن ياد خداوند رحمان است و نگهدارنده از شيطان و مايه سنگينى ترازوى اعمال .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بهترين شما، كسى است كه قرآن را فرا گيرد و [به ديگران ]آموزش دهد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بهترين شما، كسى است كه قرآن را بخواند و خواندن آن را به ديگران ياد دهد.
عنه صلى الله عليه و آله : يقالُ لِصاحِبِ القرآنِ : اِقرَأ وَ ارقَ و رَتِّلْ كما كنتَ تُرَتِّلُ في دارِ الدنيا ، فإنّ مَنزِلَتَكَ عندَ آخِرِ آيَةٍ كُنتَ تَقرَؤها .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : به كسى كه قرآن مى داند، گفته مى شود: بخوان و بالا رو و با ترتيل بخوان، همچنان كه در دنيا با ترتيل مى خواندى؛ زيرا منزلت و جايگاه تو در آخرين آيه اى است كه مى خوانده اى.
عنه صلى الله عليه و آله : يقالُ لصاحِبِ القرآنِ إذا دَخَلَ الجَنّةَ : اِقرَأْ وَ اصعَدْ ، فَيَقرَأُ و يَصعَدُ بكُلِّ آيَةٍ دَرَجةً حتّى يَقرَأَ آخِرَ شيءٍ مَعهُ مِنهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه قرآن مى داند، چون وارد بهشت شود به او مى گويند: «بخوان و بالا رو» و او مى خواند و با هر آيه اى يك درجه [در بهشت ]صعود مى كند، تا آن كه آخرين آيه اى را كه از قرآن مى داند مى خواند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بر شما باد آموختن قرآن و بسيار خواندن آن.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : تَعَلَّمُوا القرآنَ فإنّهُ أحسَنُ الحَديثِ ، و تَفَقَّهوا فيهِ فإنّهُ رَبيعُ القُلوبِ ، و استَشفُوا بنورِهِ فإنّهُ شِفاءُ الصُّدورِ، و أحسِنوا تِلاوَتَهُ فإنّهُ أنفَعُ القَصصِ .
امام على عليه السلام : قرآن را بياموزيد، كه آن نيكوترين سخن است. در آن انديشه كنيد، كه آن بهار دلهاست. از نورش شفا جوييد، كه آن شفابخش سينه هاست و نيكو [و با دقّت ]بخوانيدش؛ زيرا كه آن سودمندترين داستان (تاريخ) است.
عنه عليه السلام ـ لمّا سَمِعَ ضَجَّةَ أصحابِهِ في المَسجدِ و هُم يَقرَؤونَ القرآنَ ـ : طوبى لهؤلاءِ، كانوا أحَبَّ الناسِ إلى رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله .
امام على عليه السلام ـ هنگام شنيدن صداى ياران خود در مسجد كه به خواندن قرآن بلند بود ـ فرمود : خوشا به حالشان، اينان محبوبترين مردم نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله بودند.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : يَنبَغي للمؤمنِ أن لا يَموتَ حتّى يَتَعَلَّمَ القرآنَ ، أو يكونَ في تَعَلُّمِهِ .
امام صادق عليه السلام : سزاوار است كه مؤمن پيش از آن كه بميرد، قرآن را بياموزد يا در حال آموختن آن بميرد.
عنه عليه السلام : مَن ماتَ مِن أولِيائنا و شيعَتِنا و لم يُحسِنِ القرآنَ عُلِّمَ في قَبرِهِ لِيَرفَعَ اللّه ُ فيهِ دَرَجَتَهُ ، فإنَّ دَرَجاتِ الجَنَّةِ على قَدرِ عَدَدِ آياتِ القرآنِ فيقالُ لقارِئ القرآنِ : اِقرَأْ و َارْقَ .
امام صادق عليه السلام : هر كس از دوستان و شيعيان ما كه بميرد و قرآن را خوب بلد نباشد، در قبرش قرآن به او آموخته شود تا خداوند به سبب آن درجه اش را بالا برد؛ زيرا درجات بهشت به اندازه شمار آيات قرآن است. پس به قرآن خوان گفته شود: بخوان و بالا رو.