امام على عليه السلام : هركه بر رياضت دادن نفْس خود مداومت ورزد ، سود برد .
امام على عليه السلام : براى خردمند ، در هر كارى رياضتى (تمرينى) است .
عنه عليه السلام : و أيْمُ اللّه ِ ـ يَمينا أستَثنِي فيها بمَشيئَةِ اللّه ِ ـ لَأرُوضَنَّ نَفسِي رِياضَةً تَهُشُّ مَعَها إلى القُرْصِ إذا قَدَرَتْ علَيهِ مَطعوما ، و تَقنَعُ بِالمِلحِ مَأدوما ، و لَأدَعَنَّ مُقلَتِي كَعَينِ ماءٍ نَضَبَ مَعِينُها مُستَفرَغَةً دُمُوعُها (عُيُونُها) . أ تَمتَلِئُ السائمةُ مِن رَعْيِها فَتَبرُكَ ، و تَشبَعُ الرَّبِيضَةُ مِن عُشبِها فَتَربِضَ ، و يَأكُلُ عَلِيٌّ مِن زادِهِ فَيَهجَعُ ؟! قَرَّتْ إذا عَينُهُ إذا اقتَدى بعدَ السِّنِين المُتَطاوِلَةِ بِالبَهِيمَةِ الهامِلَةِ و السائمَةِ المَرْعِيَّةِ ! .
امام على عليه السلام : سوگند به خدا ـ سوگندى كه در آن مشيّت خدا را مستثنى مى دانم ـ نفْس خود را چنان رياضت دهم كه اگر گرده نانى برايش فراهم آورم ، شاد گردد و به نانخورشِ نمك بسازد و چشم خانه خود را وا گذارم، كه همچون چشمه اى كه آبش تهى مى شود ، اشكهايش خالى گردد ، مگر نه اين كه اشتران بيابان چرْ وقتى از چريدن سير شدند،مى آرمند و گوسفندان، وقتى چوپانشان آنها را از علف سير كرد، در خفتنگاه خود مى خسبند؟ آيا على هم چون قوت و غذاى خود را خورد، همچون حيوانات بياسايد؟! پس چشمش روشن اگر پس از ساليان دراز [جهاد و پيشتازى و عبادت ]به چارپايان بيابان چرِ بى چوپان و به گوسفندانى كه چوپان به چرايشان مى برد، اقتدا كند!