بحار الأنوار : أوحَى اللّه ُ تعالى إلى داوود عليه السلام : يا داوود ، إنّي وَضَعتُ خَمسَةً في خَمسَةٍ و الناسُ يَطلُبُونَها في خَمسَةٍ غَيرِها فلا يَجِدُونَها··· وَضَعتُ الراحَةَ في الجَنَّةِ وهم يَطلُبُونَها في الدنيا فلا يَجِدُونَها .
بحار الأنوار : خداوند متعال به داوود عليه السلام وحى فرمود : اى داوود! من پنج چيز را در پنج چيز قرار دادم، اما مردم آنها را در پنج چيز ديگر مى جويند ؛ از اين رو آنها را نمى يابند . . . آسايش را در بهشت قرار دادم، اما آنها آسودگى را در دنيا مى جويند از اين رو آن را نمى يابند .
الخصال : الزُّهريُّ عنِ الإمامِ زينِ العابدينَ عليه السلام ـ لِرَجُلٍ مِن جُلَسائهِ ـ : اِتَّقِ اللّه َ و أجمِلْ في الطَّلَبِ ، و لا تَطلُبْ ما لَم يُخلَقْ ··· فقالَ الرَّجلُ : و كيف يُطلَبُ ما لم يُخلَقْ ؟ ! فقال : مَن طَلَبَ الغِنى و الأموالَ و السَّعَةَ في الدنيا فإنّما يَطلُبُ ذلكَ لِلرّاحَةِ ، و الراحَةُ لَم تُخلَقْ في الدنيا و لا لِأهلِ الدنيا ، إنّما خُلِقَتِ الراحةُ في الجَنَّةِ و لِأهلِ الجَنَّةِ .
الخصال ـ به نقل از زهرى ـ : امام زين العابدين عليه السلام به يكى از همنشينان خود فرمود : از خدا بترس و در طلب [دنيا ]جانب اعتدال نگه دار و چيزى را كه آفريده نشده است، طلب مكن . . . آن مرد عرض كرد : چگونه ممكن است كسى در طلب چيزى بر آيد كه هنوز آفريده نشده است؟ حضرت فرمود : كسى كه خواهان توانگرى و دارايى و رفاه در دنيا باشد ، در حقيقت آنها را براى آسايش مى خواهد و آسايش، در دنيا و براى اهل دنيا خلق نشده ، بلكه در بهشت و براى بهشتيان آفريده شده است .
تحف العقول : قال الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عن طريقِ الراحَةِ ـ : في خِلافِ الهَوى . قيل : فَمَتى يَجِدُ عَبدٌ الراحَةَ ؟ فقالَ عليه السلام : عِندَ أوّلِ يَومٍ يَصِيرُ في الجَنَّةِ .
تحف العقول : از امام صادق عليه السلام سؤال شد : راه آسايش چيست؟ فرمود : در مخالفت كردن با هواى نفس . عرض شد : پس ، چه وقت بنده طعم آسايش را مى چشد؟ فرمود : در نخستين روزى كه به بهشت وارد مى شود .
بحار الأنوار عن الإمام الصادق عليه السلام ـ لأصحابِهِ ـ : لا تَتَمَنَّوا المُستَحِيلَ ، قالوا : و مَن يَتَمَنَّى المُستَحيلَ ؟ ! فقالَ : أنتُم ، أ لَستُم تَمَنَّونَ الراحَةَ في الدنيا ؟! قالوا : بَلى ، فقالَ : الراحَةُ للمُؤمِنِ في الدنيا مُستَحيلَةٌ .
بحار الأنوار : امام صادق عليه السلام به اصحاب خود فرمود : آرزوى محال نكنيد! عرض كردند : مگر چه كسى آرزوى محال مى كند؟ فرمود : شما ؛ مگر نه اين كه آرزومند آسايش در دنيا هستيد؟ عرض كردند : چرا . فرمود : آسايش براى مؤمن در دنيا محال است .