پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خوشا به حال كسى كه تسليم [رضاى خدا] باشد و زندگى اش به قدر كفاف .
عنه صلى الله عليه و آله : اللّهُمّ ارزُقْ محمّدا و آلَ محمّدٍ و مَن أحَبَّ محمّدا و آلَ محمّدٍ ، العَفافَ و الكَفافَ ، و ارزُقْ مَن أبغَضَ محمّدا و آلَ محمّدٍ المالَ و الوَلَدَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خدايا! به محمّد و خاندان محمّد و به كسى كه محمّد و خاندان او را دوست دارد ، خويشتندارى و روزى به قدر كفاف عطا فرما و به هركه محمّد و آل محمّد را دشمن دارد مال و فرزند روزى كن .
عنه صلى الله عليه و آله : يا أبا ذَرٍّ ؛ إنّي قد دَعَوتُ اللّه َ جلّ ثناؤهُ أن يَجعَلَ رزقَ مَن يُحِبُّنِي كَفافا ، و أن يُعطِيَ مَن يَبغُضُنِي كَثرَةَ المالِ و الوَلَدِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اى ابوذر! من دعا كردم كه خداوند، جلّ ثناؤه ، روزى دوستدار مرا به قدر كفاف عطا كند و به دشمن من، مال و فرزندِ زياد دهد.
عنه صلى الله عليه و آله : اللّهُمّ مَن آمَنَ بكَ و شَهِدَ أنّي رَسُولُكَ فَحَبِّبْ إلَيهِ لِقاءَكَ ، و سَهِّلْ علَيهِ قَضاءَكَ ، و أقلِلْ لَهُ مِن الدنيا ، و مَن لَم يُؤمِنْ بكَ و لَم يَشهَدْ أنّي رسولُكَ فلا تُحَبِّبْ إلَيهِ لِقاءَكَ ، و لا تُسَهِّلْ علَيهِ قَضاءَكَ ، و أكثِرْ لَهُ مِنَ الدنيا .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بار خدايا! كسى را كه به تو ايمان آورَد و به رسالت من گواهى دهد شيفته ديدارت گردان و قضا و قدَرِ خود را بر او آسان فرما و از دنيا بهره اندكى نصيب او كن و آن را كه به تو ايمان نياورَد و به رسالت من گواهى ندهد ، شيفته ديدار خودت مگردان و قضا و قَدَرت را بر او آسان مكن و از دنيا بهره زيادى عطايش فرما .
عنه صلى الله عليه و آله : إذا دَعَوتُم لِأحَدٍ مِنَ اليَهودِ و النَّصارى فَقُولوا أكثَرَ اللّه ُ مالَكَ و وُلدَكَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه خواستيد براى يك نفر يهودى و مسيحى دعا كنيد بگوييد : خداوند مال و فرزندانت را زياد كند .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بهترين روزى آن است كه به قدر كفايت باشد .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : روزىِ اندك و بسنده بهتر است از روزىِ بسيار و بازدارنده [از ياد خدا].
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ مِن دُعائهِ عليه السلام في مَكارِمِ الأخلاقِ و مَرضِيِّ الأفعالِ ـ : و أغنِني و أوسِعْ عَلَيَّ من رِزقِكَ ، و لا تَفتِنّي بالنَّظَرِ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در بخشى از دعاى خود در زمينه خويهاى والا و رفتارهاى پسنديده ـ گفت : خدايا! مرا بى نياز كن و روزى ات را بر من گشايش ده و به انتظار كشيدن [براى روزى] گرفتارم مفرما .
عنه عليه السلام ـ أيضا ـ : و تَوِّجني بِالكِفايَةِ ، و سُمني حُسنَ الولايةِ ، و هَبْ لي صِدقَ الهِدايةِ ، و لا تَفتِنّي بالسَّعَةِ ، و امنَحْني حُسنَ الدَّعَةِ ، و لا تَجعَلْ عَيشِي كَدّا كَدّا .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در همان دعا ـ گفت : تاج كفايت (بى نيازى) بر سرم گذار و حُسن ولايت و سرپرستى را نصيبم فرما و هدايت راستين را ارزانى ام دار و به توانگرى گرفتارم مساز و زندگى آسوده و بى رنج را به من عطا فرما و زندگى ام را پر رنج و دشوار قرار مده .
عنه عليه السلام ـ أيضا ـ : و صُنْ وَجهِي باليَسارِ ، و لا تَبتَذِلْ جاهِي بالإقتارِ ، فَأستَرزِقَ أهلَ رِزقِكَ و أستَعطِيَ شِرارَ خَلقِكَ ، فَاُفتَتَنَ بحَمدِ مَن أعطانِي ، و اُبتَلى بِذَمِّ مَن مَنَعَني ، و أنتَ مِن دُونِهِم وليُّ الإعطاءِ و المَنعِ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ نيز در همان دعا ـ گفت : با توانگرى (بخشيدن به من) آبرويم را نگه دار و با تنگدستى حرمتم را از بين مبر كه بر اثر آن از روزى خواران تو، روزى بخواهم و از بندگان بدكردار تو عطا و بخشش طلبم و در نتيجه ، به ستايش آن كه به من بخشيده و نكوهش آن كه از من دريغ كرده است گرفتار شوم . حال آن كه وراى اينها، تو مسئول بخشيدن و نبخشيدنى .