رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أيّها الناسُ ، إنّ مَن في الدنيا ضيفٌ ، و ما في أيدِيهم عارِيَةٌ ، و إنّ الضَّيفَ مُرتَحِلٌ ، و العارِيَةَ مَردودَةٌ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اى مردم! هر كه در دنياست، ميهمان است و آنچه دارند عاريت است . ميهمان مى رود و عاريه بازگردانده مى شود.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در دنيا ميهمان باشيد .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : عِبادَ اللّه ِ! إنّكم ـ و ما تَأمُلونَ مِن هذهِ الدنيا ـ أثْوِياءُ . مُؤَجَّلُونَ .
امام على عليه السلام : بندگان خدا! شما ـ و آنچه از اين دنيا آرزو داريد ـ ميهمانانى موقّت هستيد .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : كانَ أبو ذَرٍّ رضى الله عنه يقولُ في خُطبَتِهِ: يا مُبتَغِيَ العِلمِ ، لا يَشغَلُكَ أهلٌ و لا مالٌ عن نفسِكَ ، أنتَ يومَ تفارِقُهُم كَضَيفٍ بِتَّ فيهم ثُمّ غَدَوتَ عنهُم إلى غَيرِهِم .
امام صادق عليه السلام : ابوذر رضى الله عنه در سخنرانى خود مى گفت : اى جوياى دانايى! مبادا زن و فرزند و دارايى ، تو را از خودت باز دارد . [بايد به گونه اى باشى كه] روز جدايى همچون ميهمانى باشى كه شب را با آنان به سر برده و صبح آنان را ترك كرده، نزد ديگران مى روى.