رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : الخُلقُ السَّيِّئُ يُفسِدُ العَملَ كما يُفسِدُ الخَلُّ العَسلَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خوىِ بد، كار را تباه مى كند، همان گونه كه سركه عسل را.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بد خويى گناهى نا بخشودنى است .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به اين پرسش كه شومى چيست ـ فرمود : بد خويى .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دو خوى در مؤمن فراهم نيايد : بخل و بد خويى .
عنه صلى الله عليه و آله ـ و قد قيلَ لَهُ : إنّ فُلانَةَ تَصومُ النّهارَ و تَقومُ اللّيلَ ، و هِي سَيِّئةُ الخُلقِ تُؤْذي جِيرانَها بلِسانِها ـ : لا خَيرَ فيها ، هِي مِن أهْلِ النّارِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ [هنگامى كه] به ايشان عرض شد : فلان زن روزها را روزه مى گيرد و شبها را به عبادت مى گذراند اما بد اخلاق است و همسايگانش را با زبان خود مى آزارد ـ فرمود : خيرى در او نيست؛ او دوزخى است .
عنه صلى الله عليه و آله ـ عِندَ ما دَفنَ سعدَ بنَ مُعاذٍ قَد أصابَتْهُ ضَمَّةٌ . فسُئلَ رسول اللّه صلى الله عليه و آله عن ذلكَ فقالَ صلى الله عليه و آله ـ : نَعَم ، إنَّهُ كانَ في خُلقِهِ مَع أهلِهِ سُوءٌ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در بيان علّت فشارى كه به هنگام دفن سعد بن معاذ بر او وارد آمد ـ فرمود : آرى ، او با خانواده اش كمى بَد خُلق بود .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : همانا بنده··· با بد اخلاقيش به پايين ترين درجه دوزخ مى رسد .
الإمامُ الكاظمُ عن آبائه عليهم السلام : قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله : أبى اللّه ُ لِصاحِبِ الخُلقِ السَّيِّئِ بالتَّوبَةِ ، فقيلَ : يا رسولَ اللّه ِ ، و كيفَ ذلكَ ؟ قالَ : لأنّهُ إذا تابَ مِن ذَنبٍ وَقعَ في أعْظَمَ مِن الذَّنبِ الّذي تابَ مِنهُ .
امام كاظم از پدرانش عليهم السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : خداوند از آدم بد خوى توبه نمى پذيرد. عرض شد : اى رسول خدا ، چرا؟ فرمود : چون هرگاه از گناهى توبه مى كند، در ورطه گناهى بدتر از آن كه توبه كرده است مى افتد.
امام على عليه السلام : بد خويى، بدترين همنشين است .
امام على عليه السلام : بد خويى، مايه تيره روزى و شكنجه روح است .
امام على عليه السلام : بد خويى، انسان را تنها مى كند و الفت و دوستى را از بين مى برد .
امام على عليه السلام : بد خويى، نزديكان را مى آزارد و مى رماند و بيگانه را فرارى مى دهد .
امام على عليه السلام ـ در پاسخ به اين سؤال كه اندوه چه كسى پايدارتر است ـ فرمود : آن كه از همه بد خوتر باشد .
امام على عليه السلام : بد خويى، خود، يك نوع عذاب است .
امام على عليه السلام : هيچ تنهايى و وحشتى بيش از تنهايى بد خويى نيست .
امام صادق عليه السلام : بد خويى كردار را تباه مى سازد آنسان كه سركه عسل را .
عنه عليه السلام : قالَ لُقمانُ لابنهِ : يا بُنيَّ ، إيّاكَ و الضَّجَرَ ، و سُوءَ الخُلقِ ، و قِلَّةَ الصّبرِ ، فلا يَستَقيمُ على هذهِ الخِصالِ صاحِبٌ ، و ألْزِمْ نَفسَكَ التُّؤَدَةَ في اُمورِكَ ، و صَبِّرْ على مَؤوناتِ الإخْوانِ نَفْسَكَ، و حَسِّنْ مَع جَميعِ النّاسِ خُلقَكَ .
امام صادق عليه السلام : لقمان به فرزندش گفت: فرزندم ! از غمزدگى و بى حوصلگى و بد خويى و كم صبرى دورى كن كه هيچ دوستى، تحمّل اين خصلتها را ندارد . در كارهايت آرام و بردبار باش و در تحمّل زحمات برادران، صبورى كن و با همگان خوش خو باش .