رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ إنُّهُ كانَ إذا غَزا قالَ ـ : اللّهُمَّ أنتَ عَضُدي و نَصيري ، بكَ أحُولُ ، و بكَ أصُولُ ، و بكَ اُقاتِلُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ هرگاه به جنگ مى رفت ـ مى گفت : خدايا ! تو پشتيبان و ياور منى ، از تو نيرو مى گيرم و با يارى تو حمله مى برم و با كمك تو مى جنگم .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ مِن دُعائهِ لَمّا عَزمَ على لِقاءِ القَومِ بصِفِّينَ ـ : اللّهُمَّ ربَّ السَّقْفِ المَرْفوعِ ··· إنْ أظْهَرْتَنا على عَدُوِّنا فجَنِّبْنا البَغْيَ و سَدِّدْنا للحقِّ ، و إنْ أظْهَرْتَهُم علَينا فارْزُقْنا الشَّهادةَ و اعْصِمْنا من الفِتْنَةِ .
امام على عليه السلام ـ در دعا آنگاه كه آهنگ رويارويى با سپاه معاويه در صفين كرد ـ گفت : خدايا ! اى پروردگار آسمان برافراشته··· اگر ما را بر دشمنمان پيروز گردانيدى، از ستم و تجاوزگرى بدورمان دار و در راه حقّ استوارمان گردان و اگر آنان را بر ما چيره ساختى، شهادت را روزيمان كن و از فتنه و گمراهى محفوظمان دار .
عنه عليه السلام ـ عِند لقاءِ العَدُوِّ مُحارِبا ـ : اللّهُمَّ إليكَ أفْضَتِ القُلوبُ ، و مُدَّتِ الأعْناقُ ··· اللّهُمَّ إنّا نَشْكو إلَيكَ غَيْبَةَ نَبِيّنا ، و كَثْرَةَ عَدُوِّنا ، و تَشَتُّتَ أهْوائنا .
امام على عليه السلام ـ هنگام رو يا رو شدن با دشمن در جنگ ـ گفت : خدايا ! دلها به سوى تو پر كشيده و گردنها سوى تو كشيده شده است··· پروردگارا ! ما از نبودن پيامبرمان و زيادى دشمنانمان و پراكندگى خواسته هايمان، به درگاه تو شكايت مى آوريم.
عنه عليه السلام ـ يَومَ صِفّينَ ـ : اللّهُمَّ إنّا نَشْكو إليكَ غَيْبَةَ نَبِيّنا ، و قِلّةَ عَدَدِنا ، و كَثْرَةَ عَدُوِّنا ، و تَشَتُّتَ أهوائِنا، و شِدَّةَ الزَّمانِ ، و ظُهورَ الفِتَنِ ، أعِنّا علَيهِم بفَتْحٍ تُعَجِّلُهُ ، و نَصْرٍ تُعِزُّ بهِ سُلطانَ الحقِّ و تُظْهِرُهُ .
امام على عليه السلام ـ در جنگ صفين ـ گفت : [خداوندا! ما] از نبودن پيامبرمان و فراوانى دشمنانمان و اندك بودن شمارمان و سختگيرى زمانه بر ما و سر برداشتن فتنه ها بر ضد ما، به تو شكايت مى كنيم . با پيروزى هرچه زودتر و با آن نصرتى كه بدان، قدرت حقّ را مى افزايى و چيره اش مى گردانى، ما را در برابر دشمنانمان يارى كن .
عنه عليه السلام ـ كانَ إذا لَقِيَ العَدُوَّ قالَ ـ : اللّهُمَّ إنَّكَ أنتَ عِصْمَتي و ناصِري و مُعِيني ، اللّهُمَّ بكَ أصولُ و بكَ اُقاتِلُ .
امام على عليه السلام ـ هنگام رويارويى با دشمن ـ گفت : خدايا ! تو نگهدارنده و يار و ياور من هستى . خدايا ! به كمك تو يورش مى برم و با يارى تو مى جنگم .
شرح نهج البلاغة :كان عليّ عليه السلام إذا سارَ إلى قِتالٍ ذَكَرَ اسمَ اللّه ِ قَبلَ أنْ يَركَـبَ ، كانَ يقولُ : الحَمدُ للّه ِ على نِعَمِهِ علَينا و فَضْلِهِ ، سُبحانَ الّذي سَخَّرَ لَنا هذا و ما كُنّا لَهُ مُقْرِنينَ ··· ثُمَّ يَستَقْبِلُ القِبْلَةَ و يَرفَعُ يدَيهِ إلى السّماءِ و يقولُ: اللّهُمَّ إليكَ نُقِلَتِ الأقْدامُ، و اُتْعِبَتِ الأبْدانُ، و أفْضَتِ القُلوبُ، و رُفِعَتِ الأيْدي ، و شَخَصَتِ الأبْصارُ ··· .
شرح نهج البلاغه :هر گاه على عليه السلام رهسپار جنگى مى شد، پيش از آن كه بر مركب بنشيند، نام خدا را مى برد و مى گفت : خدا را بر نعمتها و فضلى كه به ما بخشيده است سپاس مى گوييم ، «پاك و منزّه است خدايى كه اين (مركب) را رام ما ساخت و گر نه ما را توان آن نبود ··· آن گاه رو به قبله مى كرد و دستان خود را به آسمان بر مى داشت و عرض مى كرد : پروردگارا ! گامها به سوى تو روان است و پيكرها خود را براى تو به رنج مى افكنند و دلها به سوى تو پر مى كشد و دستها به سوى تو برداشته شده است و ديدگان خيره توست ··· .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ أميرَ المؤمنينَ عليه السلام كانَ إذا أرادَ القِتالَ قالَ هذهِ الدَّعَواتِ : اللّهُمَّ إنّكَ أعْلَمْتَ سبيلاً مِن سُبُلِكَ ، جَعَلتَ فيهِ رِضاكَ ، و نَدَبْتَ إلَيهِ أوْلياءكَ ، و جَعَلتَهُ أشْرَفَ سُبُلِكَ عِندَكَ··· .
امام صادق عليه السلام :امير المؤمنين هرگاه مى خواست به جنگ رود اين دعاها را مى خواند : خدايا ! تو اين راه را به ما نشان دادى و خشنوديت را در آن نهادى و دوستانت را به سوى آن خواندى و آن را ارزشمندترين راه خود دانستى··· .